Verbeelding brengt je overal

Geplaatst op 28 december, 2017 

Dit is ‘m dan dames en heren, de tas vol boeken voor de minibieb Oosterheide:

Een donatie van Fabiola, haar tas vol boeken mocht ik eerder deze maand uit Middelburg meenemen voor de de minibieb Oosterheide. Deze boeken arriveren hier in een wijk waar ze verslonden worden, waar boeken enkele dagen in de minibieb bivakkeren voordat ze overgaan in andere handen en opnieuw gelezen en gedeeld worden.

Een bibliotheek hebben we hier helaas niet meer, die is twee jaar geleden gesloten maar aan verbeelding hier gelukkig geen gebrek. Aan mensen met een groot hart ook niet, sommigen wonen niet eens in Oosterheide maar hebben zich er in hun hart wel mee verbonden: bedankt Fabiola.

Bewaard onder Fotobloggen | 2 Comments

Tags: , , , ,

Kwantiteit is ook een kwaliteit

Geplaatst op 11 februari, 2017 

Je kent vast wel dat verhaal van die vader die zijn dochter op een dag flink kortte op haar zakgeld: je lost het maar op, er is minder geld en het geld dat er is gaan we aan andere dingen uitgeven. En daarmee kon ze het doen, het oplossen dus.

De titel van deze blogpost had ook kunnen zijn: Over een stad die zijn bibliotheek de nek omdraait en vervolgens ophemelt

En dat deed ze. Zo gingen abonnementen de deur uit waaronder dat voor de bibliotheek, net als samen shoppen met vriendinnen, op vrijdagmiddag gezellig het begin van het weekend vieren en nog tal van drastische maar noodzakelijke maatregelen.

Volleybal bleef ze nog we doen en toen haar team amper twee jaar later kans maakte Nederlands kampioen te worden was haar vader er als de kippen bij: goed gedaan meid, klop, klop, schouderklop, de beste van Nederland ja, ja, ja, wat goed, goed, goed, trots, trots, oh zo trots, goed bezig meid, heel goed bezig. En pa liet geen mogelijkheid onbenut om zijn dochter en haar team de hemel in de prijzen.

Of haar team ook daadwerkelijk kampioen van Nederland is geworden is op dit moment niet bekend. Zijn ze dat wel geworden, dan zal pa het zeker hebben uitgeschreeuwd dat korten op zijn dochters zakgeld zeer zeker heeft bijgedragen aan dit sportieve succes.

De dochter in dit verhaal is natuurlijk Theek5, de bibliotheek die kans maakt te worden uitverkozen tot de beste bibliotheek van Nederland. Ik heb op Theek5 gestemd en ik kan je van harte aanbevelen dit ook te doen.

Voor wie de vader symbool staat, dat zoekt iedereen in Oosterhout maar mooi zelf uit, moeilijk kan dat niet zijn.

Theek5 heeft in Oosterhout noodgedwongen twee van de drie vestigingen moeten sluiten. Met wat over is dingt Theek5 naar de erkenning als beste bibliotheek van Nederland en ik gun dat Theek5, werkelijk waar.

Maar tegen pa die zo drastisch moest korten wil ik graag dit zeggen: kwantiteit is ook een kwaliteit. Je dochter wordt dan misschien Nederlands kampioen maar kijk even naar het totaalplaatje en wat zie je dan?

Een fijn weekend allemaal.

Bewaard onder Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: , ,

3x betrokkenheid in Middelburg

Geplaatst op 27 december, 2016 

Zes jaar geleden is het een traditie geworden, elk jaar mezelf een keertje helemaal onderdompelen in Middelburg: omdat het zo’n gezellige stad is en omdat er van die betrokken mensen wonen waar het bijzonder goed mee afspreken is. De laatste drie jaar kom ik er net voor Kerst vanwege Middelburg Winterstad.

Middelburg Winterstad

Maar laat ik eerlijk zijn: het gaat me om de mensen en om dat ene winterterras van Seventy Seven waar ik me in een heuse blokhut vol oude bankstellen, jaren 70 schemerlampen en een platenspeler waar iedereen plaatjes op mag draaien helemaal thuis voel.

Vorige week donderdag mocht ik er weer zijn, samen met Fabiola, Sonja en Edwin en we hadden het wel ergens over ja…… Ik noem drie dingen maar er waren er 30 of misschien wel 300.

Betrokken bij de bieb
De wereld die ik zelf helaas ook ken: van gemeenten die willen bezuinigen en dan de bibliotheek aanpakken. Lekker makkelijk want bibliotheekbezoekers gaan doorgaans niet rellen of demonstreren, dus ja, pak die bieb maar als eerste aan want daar komt weinig last van. Het speelt nu in Vlissingen waar de bieb dreigt te worden uitgekleed en gedegradeerd tot wat in Oosterhout de zogenaamde bibliotheekvoorzieining is genoemd, een mooi woord voor een paar boekenkasten.

De bieb, en dat is volgens mij de grootste kracht ervan, is een beetje van ons allemaal. En daarom heeft net zoals over het Nederlands voetbalelftal, bijna iedereen er een mening over. Dat is goed, heel goed, moet je als bieb trots op zijn en wat mee doen. Maar dat wil de bieb niet meer, daar wat mee doen. Zo worden er op de ledenvergadering van de Vereniging Openbare Bibliotheken geen externe relaties en media vertegenwoordigers meer toegelaten en moeten uitingen via social media via de afdeling communicatie om te waarborgen dat alleen positief nieuws naar buiten wordt gebracht. De bieb moet weer de bieb worden, dat is wat ik ervan denk. Aan betrokkenheid geen gebrek, doe daar wat mee bieb!

Betrokken bij krimp
Dankzij het project Deel&Ulrum mochten Edwin en ik in 2014 kennis maken met het fenomeen krimp. We waren toen een weekje te gast in Ulrum om daar te leren en te bloggen over krimp.

Accepteren dat je woon- en leefomgeving onderhevig is aan krimp en in de niet zo heel verre toekomst misschien wel helemaal ophoudt te bestaan, er dan ondertussen ook nog het beste van maken zodat wat overblijft zo leefbaar mogelijk is, dat is nogal wat…

Het project Deel& Ulrum bood een unieke kans voor mensen uit het hele land om kennis te maken met Ulrum en met krimp en ook om de actieve gemeenschap in Ulrum met eigen inbreng van dienst te zijn.

Het project Deel & Ulrum loopt ten einde en het leek ons hilarisch om in het ‘pand Luth’ waar alle deelnemers aan dit project mochten logeren, een eindfeest te organiseren met daarbij natuurlijk alle deelnemers.

Maar de projectorganisatie heeft een idee dat beter aansluit bij de aard van dit project: volgend jaar een toer door Nederland langs alle deelnemers maken. Daar moeten zeker mooie blogjes uit voortkomen. Wees welkom in Oosterhout.

Betrokken bij de stad
‘Wij zijn de stad’, begonnen in 2014 als een pilotproject voor ondernemers in het centrum van Middelburg en in die korte tijd uitgegroeid tot de grootste online promotor van Middelburg die tot ver buiten Middelburg wordt gevolgd.

Middelburg is qua aantal inwoners vergelijkbaar met Oosterhout maar er zijn grote verschillen. In Oosterhout veel woorden over het centrum dat moet gaan bruisen, in Middelburg hoor je ze daar niet over maar krijgen ze gewoon dingen voor elkaar en al jaren lang. Neem nou Middelburg Winterstad of de drukste stapavond van het jaar: Kerstavond.  Jawel, Kerstavond, de avond dat je in andere steden een kanon kunt afvuren zonder dat iemand er last van heeft.

Wij zijn de stad lijkt zo eenvoudig in elkaar te zitten maar laat zich maar moeilijk kopiëren met behoud van het resultaat. Het geheim is dat je voor zo’n platform iemand nodig hebt die zo van zijn/haar stad houdt, dat ie er maar moeilijk uit te krijgen is, iemand voor wie zijn/haar stad een hele wereld is. Iemand die natuurlijk ook het klappen van de zweep kent als het om de inzet van social media gaat en iemand die ook nog eens een hoge gunfactor heeft. Ja, vindt die maar eens. Middelburg heeft er eentje….

Betrokken bij verandering
Ik vind betrokkenheid eigenlijk niet zo’n passend woord voor de berg aan energie die loskomt als mensen ergens zielsveel om geven. Betrokkenheid is niet iets dat per definitie gemak brengt, noch voor de betrokken mensen zelf, noch voor wie met ze in aanraking komt want uit betrokkenheid komen botsingen voort, vroeg of laat, hoe dan ook. En dat is precies de bedoeling. Betrokkenheid sleept en sleurt ook anderen mee in een woeste stroom van ideeën en vooral actie en ook dat is precies de bedoeling. Zonder betrokkenheid geen verandering.

En dan is het tijd om te gaan, niet mijn sterkste punt, maar dat ik dankzij Fabiola een volle tas mooie kinderboeken mocht meenemen voor de minibieb Oosterheide maakt het wat gemakkelijker.

Beelden van deze toch wel onstuimige bijeenkomst kun je zien via de volgende tweets:

Fabiola, Sonja, Edwin, Middelburg: bedankt!

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , , , ,

Die stenen konden twee jaar geleden al voorkomen worden

Geplaatst op 19 november, 2016 

Op 28 januari 2015 kreeg wethouder A van de gemeente Oosterhout een plan toegestuurd voor een burgerinitiatief voor het maatschappelijk gebruik van het pand van de wijkbieb Oosterheide. Uit de inleiding van dit plan citeer ik:

Eind 2015 komt het pand waar momenteel de wijkbibliotheek Oosterheide in is gevestigd leeg te staan. Dit vanwege het sluiten van de wijkbibliotheek Oosterheide en de integratie van wat wordt genoemd een bibliotheekfunctie in activiteitencentrum de Bunthoef.

Een leegstaand pand is een verarming voor de wijk, vooral als na verloop van tijd de effecten van verwaarlozing zichtbaar worden. Zoals Malcolm Gladwell in zijn boek ‘The Tipping Point’ uiteenzet kan dit op termijn andere en verdergaande vormen van verwaarlozing aantrekken. Maar het kan ook andersom….

Gemeentelijk vastgoed: leegstand of verzorgd en gebruikt door de wijk?

In september 2015 werd dit zelfde plan besproken met wethouder B en C en een projectleider van de gemeente Oosterhout. Ze kenden het document inhoudelijk niet maar wezen het wel af. De gemeente koos dus voor leegstand en verwaarlozing.

Nadat bijna twee jaar later diverse ruiten van dit pand zijn ingegooid laat wethouder D van de gemeente Oosterhout via BN DeStem weten:

We herstellen de schade maar zouden het geld liever aan nuttige zaken besteden.

pand-wijkbieb-oosterheide-15-11-16-3

,

Verder worden in hetzelfde artikel van BN DeStem enkele partijen opgevoerd die zich nu gaan bezig houden met een voorlopige invulling van dit pand om verdere vernieling te voorkomen, partijen die zich sinds januari 2015 niet hebben laten horen over het maatschappelijk gebruik van dit pand en ook op geen enkele wijze steun hebben uitgesproken voor het plan dat al bijna twee jaar in het bezit van de gemeente Oosterhout is.

Zeg gemeente, ga even lekker bij jezelf te rade met je nuttige zaken.

Lees ook: Voordat de eerste steen door de lucht vliegt

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Voordat de eerste steen door de lucht vliegt…

Geplaatst op 16 november, 2016 

Berichtje van onze wijkagent via Twitter afgelopen zondag:

Op 6 december is het precies een jaar geleden dat Theek5 vanwege een door de gemeente opgelegde bezuiniging weg moest uit dit pand en dat leek mij dan ook een passende datum hier precies een jaar later weer eens over te bloggen. Door het bericht van onze wijkagent komt zo’n blogje er nu dus wat eerder.

Het pand staat bijna een jaar leeg en het is niet zo best gesteld met wat voorheen toch echt een prachtplek in onze wijk was:

wijkbibliotheek-oosterheide

De wijkbieb Oosterheide in 2015, toen nog in volle glorie

Nu ziet het er iets anders uit, Willem-Jan van der Zanden maakte gisteren de volgende foto’s:

pand-wijkbieb-oosterheide-15-11-16-1

.

pand-wijkbieb-oosterheide-15-11-16-2

.

pand-wijkbieb-oosterheide-15-11-16-3

.

pand-wijkbieb-oosterheide-15-11-16-4

.

Afschuw via social media volop natuurlijk en ook vrees hier en daar voor erger.

Voordat de eerste steen door de lucht vliegt is er natuurlijk wel het een en ander aan voorafgegaan, zo’n steen komt niet zomaar uit de lucht vallen. Misschien had de dader (of daders) echt een enorme rotdag gehad, had vriendje/vriendinnetje het misschien net uitgemaakt, problemen thuis, op school, op het werk, wie zal het zeggen. Geen excuses maar het kan allemaal een rol spelen maar dat is niet waar ik nu naar wil uitzoomen. Waar ik wel naar wil uitzoomen is dit:

Denk je dat het helpt voor de leefbaarheid in de wijk als een belangrijke ontmoetingsplek wordt gesloten? Denk je dat dit helpt?

Denk je dat het helpt voor de leefbaarheid in de wijk als dit pand een jaar lang leeg staat terwijl zich daar toch echt een aantal gegadigden voor hebben gemeld? Denk je dat dit helpt?

Denk je dat het helpt voor de leefbaarheid in de wijk als middenin die wijk naast een volledig winkelcentrum met al twee supermarkten nog een supermarkt wordt bijgebouwd? Denk je dat dit helpt?

Denk je dat het helpt voor de leefbaarheid in de wijk als het onderhoud van de openbare ruimte er wordt achtergesteld op dat van het centrum? Denk je dat dit helpt?

Denk je dat het helpt voor de leefbaarheid in de wijk als een aantal winkeliers het rondom hun zaak niet schoon houden? Denk je dat dit helpt?

Denk je dat het helpt voor de leefbaarheid in de wijk als een winkelier ’s nachts allerlei containers buiten laat staan? Denk je dat dit helpt?

Denk je dat het helpt voor de leefbaarheid in de wijk als fietsers over de stoep rijden, hondenbezitters hun hond op de stoep laten poepen, mensen zwerfafval op straat gooien zonder dat iemand er iets van zegt? Denk je dat dit helpt?

Denk je dat het helpt voor de leefbaarheid in de wijk als het er op sommige plekken bezaaid ligt met lege bierblikken, lege flessen wijn, bessenjenever en dergelijke en niemand informeert de wijkagent en iedereen laat het liggen? Denk je dat dit helpt?

Denk je dat het helpt voor de leefbaarheid in de wijk als de wijkagent zo’n drukke taakstelling heeft dat hij veel minder uren in de wijk is dan hij zelf graag wil? Denk je dat dit helpt?

Deze opsomming maak ik niet om medeschuldigen aan te wijzen, in tegendeel. Mijn opsomming is juist positief bedoeld: Menselijk gedrag is mede afhankelijk van de leefomgeving en een die leefomgeving kunnen politici, ambtenaren, ondernemers en wijkbewoners allemaal iets doen.

Aan die arm die de steen door de ruit slingert kunnen we weinig doen maar aan wat eraan voorafgaat wel. Niks is consequentieloos, onthou dat.

Inmiddels heeft Willem-Jan van der Zanden namens Groen Links vragen gesteld over de gang van zaken rondom deze leegstand, overigens de enige partij die het tot het laatste moment voor de wijkbieb heeft opgenomen.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , , , , ,

Aan de ketting van de regels

Geplaatst op 10 januari, 2016 

We hadden in de bibliotheek afgesproken want ze had wat te vertellen, persoonlijk spul.

Zoek jij alvast maar een plekje waar we rustig kunnen praten, dan haal ik even koffie en thee.

Ik bestel.

Ik kom het wel bij je brengen zegt het meisje achter de bar, ik moet even groene thee halen want die is op.

Ik wacht hier wel even want we gaan daar achteraan zitten en blijf aan de bar staan.

Maar daar mag je geen koffie en thee drinken, dat mag alleen hier vooraan.

Dat is nieuw voor me, de bibliotheek is ingericht met allerlei gezellige zithoekjes die juist nadrukkelijk uitnodigen te gaan zitten met een kopje koffie.

Als je daar gaat zitten met koffie en thee heb je kans dat de bewaking je wegstuurt. Zeg dan dat ik je heb gewaarschuwd.

Dat zal ik zeggen en ook dat ik je niet heb begrepen.

En weg is ze om groene thee te halen.

Ik vind het bespottelijk…

Ik draai me om en verwacht in de ogen te kijken van iemand die het ook nogal overdreven vindt dat we daar geen koffie mogen drinken. Als we elkaar aankijken zie ik dat hij het heel anders bedoelt.

Je hebt je hier gewoon aan de regels te houden…

Achter me staat een oudere man, ook gewoon een bibliotheekbezoeker, en hij is boos. Niet omdat ik iets heb gedaan waar hij last van heeft maar omdat ik aan een tafeltje koffie wil gaan drinken waar dat niet mag. In een discussie heb ik geen zin en zeg dat ik hem wel  begrijp. Hij reageert nog bozer:

Je snapt er geen zak van.

We, gelukkig niet iedereen, zijn vroeger opgegroeid met deze boodschap: gehoorzaam! Opvoeding, school en kerk: gehoorzaam, gehoorzaam, gehoorzaam. En zo niet, dan straf in welke vorm dan ook want gehoorzamen zul je. Regels worden een ketting waar je aan wordt vastgeketend, soms levenslang. Niet omdat anderen het nog langer kunnen eisen als je eenmaal volwassen bent maar omdat je jezelf eraan vast legt.

Voor me staat inmiddels de koffie en thee klaar en ik besluit een medewerker van de bieb even om raad te vragen want ik wil mijn gesprekspartner graag behoeden voor gedoe met een bewaker middenin haar verhaal. Waar kan ik het beste met iemand gaan zitten voor een een persoonlijk gesprek waar we ook koffie en thee mogen drinken?

Behulpzaam worden we naar een tafeltje geleid, terug naar de voorkant van de bibliotheek, de strook waar koffie en thee zijn toegestaan. Vooruit dan maar, ik geef het een kans.

En ze begint haar verhaal. De woorden komen keihard bij me binnen, niet omdat ik geen kwetsbaar verhaal kan uithouden, in tegendeel, maar omdat het om ons heen muisstil is. Vooraan zit het bijna helemaal vol maar niemand praat, helemaal niemand. Woorden die alleen voor mijn oren zijn bestemd zijn tien meter verderop nog te horen, hoe zachtjes we ook praten.

Weet je, we drinken onze koffie en thee op en gaan ergens anders naar toe.

We steken de Markt over en vinden een heerlijk plekje in Café de Beurs. Persoonlijke verhalen zijn misschien wel het meest kostbare wat we met elkaar kunnen delen en hebben een kostbare plek nodig om tot hun recht te komen. En die plek hebben we gevonden in de echte huiskamer van de stad.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , ,

Verbinding met de wijk begint met transparantie

Geplaatst op 2 januari, 2015 

Het verhaal is er eentje dat in veel gemeenten speelt: bezuinigen en daarom bibliotheken sluiten.

Gewoon een financieel besluit dat liefst wordt overgoten met een verhaal dat de bibliotheken toch niet meer van deze tijd zijn, dat mensen hun boeken steeds meer via het Internet downloaden of als ze iets willen weten ze niet naar de bibliotheek gaan maar Google raadplegen. En voor je het weet is het net alsof dat de redenen zijn waarom de bibliotheken moeten sluiten en dat de bezuinigingen slechts een bijkomstigheid zijn.

Ook in mijn stad gebeurt dit. In het centrum komt een gloednieuwe centrale bibliotheek en twee wijkbibliotheken, eentje in noord en eentje in zuid, worden gesloten. 90% van de collectie in de wijken komt te vervallen en wat overblijft wordt geïntegreerd in naburige activiteitencentra waardoor, zo is de uitleg, de ontmoetingsfunctie wordt versterkt.

De wijkbibliotheek wil als het ware in de genen van de wijk gaan zitten.

Het resultaat noemen we bibliotheekfunctie en zie daar het verhaal dat de wijkbibliotheek helemaal niet wordt gesloten maar slechts een ander karakter krijgt.

Inhoudelijk neem ik de bibliotheek niks kwalijk. Ga er maar aan staan als je op een dag te horen krijgt dat je een paar ton per jaar moet bezuinigen. Dan is 90% krimp in de wijk en wat overblijft inschuiven in de activiteitencentra misschien wel het best haalbare.

Wat betreft het proces is er wel een verbeterpunt.

Transparantie

Voorafgaand aan het bekend maken van de plannen voor de nieuwe wijkbibliotheken is het stil. Maanden lang horen we in de wijk niks en ook medewerkers van de wijkbibliotheek hebben geen antwoorden op vragen over de toekomst.

De bibliotheek zit niet stil want er wordt onder andere gestreden voor het behoud van een bibliotheek een kilometer of 20 verderop, de rol die we van de bibliotheek graag zien. Maar waarom is de bibliotheek zo stil over wat er met de wijkbibliotheken staat te gebeuren?

Een broedende kip moet je niet storen.

Na die zogenaamde broedperiode komt er een kuiken uit dan aan de wijk wordt gepresenteerd en dan is het de bedoeling dat wij dat kuiken liefdevol in onze armen sluiten? Het is zoveel makkelijker voor de wijk als we mee mogen doen met dat uitbroeden, als dat kuiken vanaf het allereerste begin ook ons kuiken wordt.

De wijk wil meepraten, meedenken en meedoen en dat vraagt om transparantie over de plannen van de kant van de gemeente, de bibliotheek en de betrokken activiteitencentra en de bereidheid deze plannen samen met de wijk op basis van gelijkwaardigheid vorm te geven. Net zoals de bibliotheek zo graag in de genen van de wijk wil gaan zitten, wil de wijk in de genen van de bibliotheek gaan zitten want pas dan ontstaat er iets dat van ons allemaal is.

Einde bewonersinitiatief?

De bibliotheek wil in de wijk een echt ontmoetingspunt worden. De activiteitencentra moeten plekken worden waar mensen voortdurend in en uit kunnen lopen, waar ze de krant en tijdschriften kunnen lezen en waar ze kunnen Internetten. De bibliotheek wil mensen in de wijk digitaal sterker maken.  

Sinds juni draait er in één van de activiteitencentra waar de bibliotheek eind volgend jaar intrek neemt, een Internetcafé. Dit Internetcafé is een initiatief van wijkbewoners en is voortgekomen uit het idee dat er in de wijk volop mensen wonen zonder computer of zonder Internet en dat we die via het Internetcafé hulp en ondersteuning kunnen bieden, niet alleen met computergebruik of Internetten maar ook met het gebruik van een tablet of smartphone.

Dat Internetcafé is helemaal gratis en heeft daarvoor de beschikking gekregen over een aantal computers die cursus centrum NIBA speciaal voor dat doel aan de wijk heeft geschonken. Dit initiatief is een mooi voorbeeld van burgerregie: burgers die initiatieven ontwikkelen en dat samen met andere burgers, verenigingen en ondernemers uitvoeren.

Internetcafé is alleen op dinsdagmiddag open en trekt nog niet bijzonder veel bezoekers. Desondanks is het een initiatief om trots op te zijn omdat bewoners het zelf hebben bedacht en voor elkaar hebben gekregen. En dat met nul komma nul Euro aan financiële middelen. Geld om reclame te maken is er niet en daarom moet dit initiatief het vooral van mond op mond reclame hebben.

Voor het invullen van de bibliotheekvoorzieningen, waaronder het Internetten en mensen digitaal sterker maken, krijgt de bibliotheek van de gemeente een aardige som geld mee en daar kan ons budgetloze bewonersinitiatief niet tegenop. Zoals de plannen voor de wijkbibliotheek er nu uitzien stopt ons bewonersinitiatief eind volgend jaar.

De nieuwe wijkbibliotheek wil een verbinder worden in de wijk en inspelen op initiatieven in de wijk.

Het Internetcafé is zo’n initiatief. Wie (gemeente en/of bibliotheek en/of activiteitencentrum) stelt ons alsnog, en beter laat dan nooit, de vraag: Goh, wat een mooi initiatief van jullie, hoe kunnen we jullie erbij helpen? Het zou helpen alsnog een beetje verliefd te worden op dat kuiken van een ander.

Ik denk niet dat de gemeente, de bibliotheek en de activiteitencentra hebben gedacht: weet je, deze plannen bedenken we zelf wel, daar gaan we de mensen in de wijk echt niet bij betrekken. Nee, ze hebben er volgens mij geen moment bij stilgestaan de mensen in de wijken erbij te betrekken. In deze zin is het niet eens een gemiste kans want een gemiste kans is een kans die je wel ziet maar niet benut. Nee, het is een niet geziene kans: de mensen in de wijk als blinde vlek. Ik word daar treurig van.

Hallo systeemwereld, wordt eens wakker voor onze leefwereld.

De cursief gedrukte citaten zijn afkomstig uit een uitzending van de ORTS over dit onderwerp van 20 december 2014 tijdens het programma ‘Oosterhout vandaag op zaterdag’.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , , , , ,

Wijkrouw

Geplaatst op 19 december, 2014 

Ach joh, er komen weer volop kansen en mogelijkheden. Nieuwe deuren gaan open, nieuwe avonturen wachten op je. Kom op, ga ervoor en geniet…..

En daar sta je dan, net definitief afscheid genomen van iemand die je bijzonder dierbaar was terwijl je alweer aangespoord wordt meteen de kansen en mogelijkheden te zien.

Ik hoop niet dat dit in de persoonlijke sfeer voorkomt want het is wreed in zo’n geval het halfvolle glas te moeten zien. En dat alleen maar omdat die ander jouw pijn en verdriet niet kan uithouden.

Op wijkniveau gebeurt iets soortgelijks. Ook wijken hebben te maken met verandering, verandering die vaak begint met verlies. Een plein waar kinderen leren fietsen en waar ze een bal tegen een muur kunnen trappen en dat plaats moet maken voor een supermarkt. Een bibliotheek in de wijk die 90% moet inkrimpen omdat er geld nodig is voor een grote en nieuwe centrale bibliotheek in het centrum. Voorbeelden van veranderingen waar de wijk niet om heeft gevraagd. Op zo’n moment is verandering een verlies en leidt het een rouwproces in.

En emotioneel disfunctioneel als we als samenleving zijn, mag er geen tijd zijn om te rouwen. Niks daarvan. We moeten immers de kansen en mogelijkheden zien. Geweldig toch zo’n supermarkt, geweldig toch zo’n nieuwe centrale bibliotheek?

Nee, dat is helemaal niet geweldig. Het is namelijk geweldig k*t. Mogelijk dat we de veranderingen ooit gaan waarderen en er inderdaad de kansen en mogelijkheden van gaan inzien maar niet voordat we de tijd en ruimte hebben gehad om ons boos te voelen en daarna verdrietig om wat we in de wijk hebben verloren zodat we daarna langzaam kunnen toegroeien naar acceptatie van de nieuwe situatie.

Laat ons toch rouwen in de wijk, laat ons onze boosheid en verdriet voelen en uiten. Laat ons de tijd nemen om te leren accepteren waar we niet voor hebben gekozen. En als je dat niet kunt omdat je onze boosheid en verdriet niet kunt uithouden, dan hebben we liever dat je ons alleen laat en dat je al je woorden en adviezen met je meeneemt.

Lees ook: Wijkziek en wijkpijn

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , ,

Volgende pagina →