Soms ga je als een raket, dan weer als een tractor

Geplaatst op 3 november, 2016 

Volgens een lezer ontbrak in mijn vorige blogje over stilstaan bij de herfst, de herfststorm. Mijn aandacht voor de herfststorm is er wel hoor beste lezer maar dan in een andere vorm: lees Intens maar eens, dat gaat over mijn herfststorm.

En van herfststorm en stilstaan bij de herfst moet ik ineens aan iets anders denken.

Dat je soms als een raket gaat, alles vanzelf lijkt te gaan en alles wat je aanraakt in goud verandert. Heerlijk! En dan, alsof iemand ergens een stekker heeft uitgetrokken, ga je niet meer als een raket maar als een tractor. Niks gaat meer vanzelf en je komt alleen nog maar een beetje vooruit als je flink ploetert, trekt en sleurt.

Tuurlijk ga ik ook liever als een raket dan als een tractor en toch heeft die tractor ook wel iets.

Als je van een raket overstapt naar een tractor vertraag je enorm en als je vertraagt word je veel meer bewust, kijk maar naar Tai Chi waar het juist de kunst is te vertragen en nog verder te vertragen. De adrenaline en opwinding van de raket die plaatsmaakt voor bewustzijn van de tractor, dat is even flink omschakelen. En toch, lekker op het gemak op de tractor zou je wel eens dingen kunnen waarnemen en opmerken waar je in je raket veel te snel aan voorbijvloog. Op de tractor zie je ze, kun je ervan leren, dingen uitwerken en groeien.

En dan….. zit je ineens weer in je raket.

Alvast een heel mooi weekend allemaal.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , ,

Zal ik jou eens even bewust maken

Geplaatst op 17 augustus, 2015 

Zat filmpjes online die gedeeld worden met de bedoeling om bewust te worden. Bewust worden, misschien wel het mooiste wat we als mens kunnen ervaren.

Maar die filmpjes, dat zijn minuten vol geweld en verschrikkingen, de meest vreselijke dingen die mensen elkaar aandoen, een samenvatting van redenen om vooral in angst te leven.

En dat zou jou en mij dan helpen om bewust te worden?

Als geweld en verschrikkingen helpen om bewust te worden, dan waren we het al en was het journaal en de krant onze dagelijkse boost om toe te treden tot de hemel / walhalla of hoe je het ook wilt noemen.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: ,

Wat is verlichting?

Geplaatst op 8 juli, 2010 

“Met verlichting bedoelen we niets anders dan dat alle aspecten van jouw wezen in het licht van bewustzijn mogen verschijnen. Verlichting betekent dus niet dat je je overal bewust van bent, maar dat je bereid bent je daarvan bewust te worden. Dat je bereid bent alles te aanvaarden en onder ogen te zien wat er in je leeft. Dat is liefde: accepteer jezelf zoals je bent.” – Pamela Kribbe in haar boek ‘Gesprekken met Jeshua’.

Ik dacht altijd dat verlicht zijn betekende dat je een soort van (Jezus Christus + Martin Luther King + Ghandi) in het kwadraat moest zijn.  De betekenis die Pamela Kribbe eraan geeft vind ik heel wat pragmatischer. Wel een klap in het gezicht van de spiritueeltjes die denken dat het niet OK is om af en toe boos te zijn 🙂

Bewaard onder Citaten, spiritualiteit | 8 Comments

Tags: , ,

Bewustzijn en focus

Geplaatst op 10 mei, 2010 

Vorige week ontdekte ik via de blog van Petra Maartense een korte video van Michael Roads waarin hij vertelt over bewustzijn en focus.  Hij vertelt daarin dat er één bewustzijn is, dat bewustzijn geen onderscheid kent tussen jou en  een ander en wat de implicatie daarvan kan zijn als je bijvoorbeeld je focus richt op de terminale kanker van een dierbare.

Een andere interessante kijk op focus ontdekte ik in de TED-talk van Mark Robert Waldman over wat er met je hersenen gebeurt als je bijvoorbeeld focust op de angst om geld te verliezen of als je focust op klagen . Hij bekijkt en bespreekt het onderwerp focus vanuit meer wetenschappelijke hoek.

Het klinkt logisch en aannemelijk wat Michael Roads en Mark Robert Waldman vertellen. Stel dat het waar is, wat heeft dit dan een enorme impact op wat we doen en op waar we onze aandacht op richten. Wat een enorme verantwoordelijkheid hebben we dan waar we op focussen.

Wat is dan bijvoorbeeld de impact als we focussen op de angst voor terroristische aanslagen? Wat is de impact als we focussen op de hongersnood in de wereld, oorlog, geweld, armoede? Juist, we co-creëren het, bijvoorbeeld in ons eigen leven. Wat betekent dit voor waar we aan denken, waar we over praten, waar we over lezen of over schrijven? Allemaal vormen van focus.

De impact hiervan is zo overweldigend dat als ik aan de verantwoordelijkheden denk, ik ook scepsis ervaar. Dan denk ik aan hoe debunkers als James Randi zouden reageren op die video’s. “Sir, there is a distinct difference between having an open mind and having a hole in your head from which your brain leaks out.” Dat is wat James Randi misschien zou zeggen.

Maar behalve verantwoordelijkheden brengt de impact van focus ook een enorm aantal mogelijkheden met zich mee. Mogelijkheden om misschien wel de grootste problemen van deze tijd mee op te lossen en om te zorgen voor vrede, harmonie, gelijkheid, integriteit, terugkeer van de menselijke maat, empathie, gezond eten en drinken voor iedereen en een schoon milieu. Als ik kijk naar de mogelijkheden ervaar ik geen scepsis maar nieuwsgierigheid, enthousiasme en vertrouwen.

Ineens zie ik het onderwerp focus ook opduiken in andere blogs. Zoals de blog van Michael Minneboo in het artikel ‘Kwaliteit‘ , de blog van Paulo Coelho in ‘30 sec read: Focus!‘ of die van Marco Raaphorst in het artikel ‘Aandacht is de nieuwe schaarste; distracties’.

Ik heb mijn focus de laatste tijd wat verwaarloost en gericht op dingen waar ik liever uit weg wil blijven.  En nu ik ineens overal video’s en blogs ontdek over focus is het net alsof het onderwerp focus mij weer even aan de mouw trekt om me te helpen bewust te focussen op wat ik wel wil.

Een interessante uitdaging deed zich ineens voor toen ik vrijdag op een verjaardagsfeestje was waar op een gegeven moment kanker het gespreksonderwerp was, net als in de video van Michael Roads. Tijdens het feestje werd gesproken over een aantal mensen die kanker hadden en hoe verschrikkelijk dat voor hen was.

Ik vind dat niet echt een gezellig onderwerp voor op een feestje maar daarover verschillen de meningen. Ik kende de mensen niet waar ze het over hadden maar merkte dat ik onwillekeurig met mijn aandacht naar een aantal andere mensen ging die ik wel ken en die stevig met hun gezondheid worstelen. Ik schok ervan hoe snel ik met mijn aandacht meeging met het onderwerp ‘kanker’ en kon mezelf gelukkig STOP toeroepen. Ik ben toen maar even apart gaan zitten aan een tafeltje waar woordspelletjes werden gespeeld. Terwijl aan de ene kant van de kamer mensen met de hand voor de mond hun ontzetting uitdrukten over kanker, was er aan tafel een groot plezier.

Credits: de video van Michael roads vond ik op de blog van Petra Maartense. Petra blogt op ‘De vliegende schildpad‘. De video van Mark Robert Waldman vond ik dankzij het ‘Stop your drama’ blog in het artikel ‘How to Change Your Life by Changing Your Brain‘.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 15 Comments

Tags: , , , , ,

Vraag en antwoord: wat is in je kracht staan?

Geplaatst op 29 januari, 2010 

In de serie ‘Vraag en antwoord’ de lezersvraag:

Wat is in je kracht staan?

Ik stel mezelf deze vraag ook regelmatig en merk dat ik er in de loop der jaren verschillende invullingen aan heb gegeven. Lang geleden (je weet wel: once upon a time…) had ik het idee dat ik in mijn kracht stond als ik over andere mensen oordeelde. Als ik maar genoeg oordelen over iemand kon bedenken (en dat lukte me) dat die ander ‘minder’ was dan mij, dan haalde ik daaruit de beleving van kracht. Maar dat was geen werkelijke kracht maar een schijnbeweging van het ego.

Gelukkig kijk ik er nu anders tegenaan. Kracht is voor mij de ruimte die ligt tussen een stimulus (iets dat gebeurt) en mijn respons. Is die ruimte er niet, en volgt mijn respons onmiddellijk op een gebeurtenis, dan reageer ik vanuit een automatische piloot en heb ik weinig bewust zeggenschap over wat ik doe. Ik ben dan een soort van tennisbal die de richting van de klap van het tennisracket volgt. Ik heb het hier niet een reflex reactie zoals wanneer iemand zonder te kijken de straat wil over steken en ik zie dat er een auto komt aanrijden met hoge snelheid.

Is die ruimte er wel en kan ik bewust mijn reactie kiezen, dan ben ik vrij te reageren zoals ik wil. In mijn kracht staan is voor mij de ruimte hebben en ervaren om bewust en in vrijheid (misschien dubbelop) mijn reactie te bepalen.

Als er iets gebeurt dat je raakt, dan wil het wel eens helpen een paar keer diep adem te halen of spreekwoordelijk tot tien te tellen om in die ruimte te komen. Voelen wat je voelt en nagaan waar je behoefte aan hebt, helpt om in actie te komen.

Bewaard onder Vraag en antwoord | 4 Comments

Tags: , , , , ,

De dakloze en de Uggs

Geplaatst op 18 januari, 2010 

Ik heb boodschappen gedaan en loop naar huis. Onder een afdak naast de supermarkt staat een vrouw daklozenkranten te verkopen. Af en toe koop ik wel eens zo’n krant waarvan een deel van de opbrengst naar de dakloze gaat.

Ze staat daar regelmatig en telkens als ik haar passeer heb ik de keuze wel of geen krant bij haar te kopen. En als ik geen krant koop, passer ik haar dan zonder haar aan te kijken of kijk ik haar juist wel aan? En als ik wel een krant koop, doe ik dat dan voor mezelf of doe ik dat echt voor haar of voor allebei?

Terwijl ik haar passeer zie ik ineens haar laarzen: zij draagt UGGS! Wat er dan in mijn denkgeest gebeurt heet in computertaal een IF-THEN-ELSE constructie:

Ik koop dus geen krant en terwijl ik verder loop, vraag ik me af wat er is gebeurd. Ik kan onmogelijk zeker weten dat de Uggs die ze draagt echte dure Uggs zijn of goedkope nep-Uggs. Misschien waren het wel helemaal geen Uggs en dacht ik dat alleen maar omdat er op  Twitter zo belachelijk veel over Uggs wordt gesproken.

Maar de reden waarom ze wel of geen echte Uggs draagt doet er helemaal niet toe. In plaats van blij voor haar te zijn dat ze warme voeten heeft in de vrieskou, in plaats van te genieten van het plezier van geven en ontvangen, heb ik mezelf in gijzeling laten nemen door mijn denkgeest die overschakelde op ‘crazy-mode’ toen ik haar laarzen zag.

De werkelijkheid klopte niet met het plaatje dat mijn denkgeest van een dakloze heeft en ook niet met het plaatje dat mijn denkgeest van een Uggs-draagster heeft. In computertaal: GOTO crazy mode.

Godzijdank ben ik geen computer en kan ik reflecteren op wat ik doe. En wat zou het handig zijn als computers dat ook konden 🙂

Credits: Dit artikel is geïnspireerd door ‘See the madness within yourself‘ van Irina Almgren.

Bewaard onder Persoonlijk | 14 Comments

Tags: , ,

Bewustzijn rekken en strekken

Geplaatst op 19 november, 2009 

Deze week begonnen we met Tai Chi aan de waaiervorm. De leraar vertelde dat het bij de waaiervorm meer dan bij de zwaardvorm aankomt op de benen en daarom begonnen we de les met een warming-up voor de benen. Rekken en strekken dus.

De rek- en strekoefeningen kwamen me bekend voor. Ik herkende ze van de hardloopgroep waar ik een paar jaar geleden mee trainde.  Dat waren toen pittige trainingen met een uitgebreide warming-up vooraf.  Hoewel mijn geheugen de rek- en strekoefeningen herkende,  hadden mijn spieren en pezen aanzienlijk meer moeite zich één en ander te herinneren: alles voelde stijf en pijnlijk. Ik schrok ervan.

Op weg naar huis vroeg ik me af waar ik nou eigenlijk van geschrokken was. Van de stijfheid en pijn in mijn spieren en pezen natuurlijk! Maar was dat echt zo? Stijfheid en pijn in spieren en pezen tijdens het rekken en strekken is op zich heel gewoon. Niet echt iets om van te schrikken.

Was ik dan geschrokken van het feit dat het langer geleden was dat ik diezelfde oefeningen had gedaan dan ik in eerste instantie dacht? Zou kunnen. In de beleving van mijn denken was het bij wijze van spreken gisteren dat ik diezelfde rek- en strekoefeningen had gedaan. Maar de herinnering van mijn lichaam was wezenlijk anders en de stijfheid en pijn vertelde dat het een paar jaar geleden was dat mijn spieren en pezen deze bewegingen wekelijks maakten.

Maar die schrik had nog een andere component die de gebeurtenis zwaar deed aanvoelen. Die andere component was de schrik die voortkwam uit de oordelen die ik had nadat ik de pijn en stijfheid in mijn spieren en pezen voelde. Het was niet alleen het gevoel van stijfheid en pijn dat de schrik triggerde maar het waren vooral de oordelen erover die me deden schrikken.

Het merkwaardige met dit soort zelfonderzoek is dat er steeds andere lagen van waarheid zichtbaar worden. Want nu ik hier ben gekomen met schrijven dient zich alweer een nieuwe laag aan: ik schrok niet zozeer van de oordelen zelf als wel dat ik me er ineens bewust van was. Bewustzijn kan gepaard gaan met schrikken. Een beetje zoals ineens wakker schrikken midden in een droom.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , ,

Truttig tiepje

Geplaatst op 16 oktober, 2009 

Ik wil op het station de trap aflopen richting tram als ik naast me een jonge vrouw zie. Ik zie haar en denk meteen ‘wat een truttig tiepje’. Ik loop de trap af als ik achter me hoor vragen ‘zal ik u helpen?’. Ik kijk om en zie hoe een oude vrouw bovenaan de trap aan het worstelen is met een grote rode koffer. Ik heb die oude vrouw niet gezien, heb niet gezien dat ze hulp nodig heeft. Maar dat heeft het ’truttig tiepje’ wel gezien en meteen haar hulp aangeboden.

Ik schrok ervan alsof ik ineens wakker was. Ik had die jonge vrouw gezien en haar in een fractie van een seconde op grond van haar uiterlijk  door een soort van goed/fout filter heen gehaald.  Uitkomst: ’truttig tiepje’. Maar op het moment dat ik die jonge vrouw haar hulp hoorde aanbieden aan de oude vrouw met de grote rode koffer, viel mijn oordeel ’truttig tiepje’ aan stukken. Ze was helemaal geen truttig tiepje, ze had oog voor een ander en voor de hulpbehoefte van een ander. Daar stond ik dan met mijn oordeel ’truttig tiepje’ terwijl ik die oude vrouw en haar kofferworsteling niet eens had gezien.

Zoals ik zei: ik schrok ervan. De schrik zat hem in het moment dat ik de hulpvraag hoorde want pas toen was ik me bewust van mijn oordeel ’truttig tiepje’. Pas toen was ik me bewust dat ik de oude vrouw over het hoofd had gezien. Die schrik was de schrik van wakker worden.

Ik loop verder naar de tram en schuin voor me loopt ineens diezelfde jonge vrouw weer. Ik kijk nog eens goed en kan niet verklaren waarom ik haar een paar minuten eerder nog een ’truttig tiepje’ vond. Ik voel me weer een stukje meer wakker.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Volgende pagina →