Als je het mooie niet kunt zien, ruik het dan

Geplaatst op 7 augustus, 2015 

De herinnering aan Châteauneuf-du-Pape bood zich aan omdat ik vanmiddag met de gelijknamige fles wijn over straat liep, een cadeautje voor iemand die ik graag mag.

We waren op fietsvakantie in Zuid-Frankrijk. Eerst met de bus naar Avignon en daar zou het avontuur beginnen: een week lang onze neus achterna fietsen met als enige zekerheid dat we in Avignon weer zouden worden opgepikt voor de terugreis naar Nederland.

Vooruit, er was er nog een tweede zekerheidje: dat we op de eerste dag door Châteauneuf-du-Pape zouden fietsen omdat we die wijn zo belachelijk lekker vonden.

De bus arriveerde in Avignon en daar stonden we dan met onze racefietsen. Dat het midden in de nacht was hadden we niet ingecalculeerd. Wat te doen? Fietsen! En zo reden we die nacht inderdaad door Châteauneuf-du-Pape.

We hebben er in het donker vrijwel niets van gezien maar mijn god, die geur! Als er een eau de toilette bestond met de geur van Châteauneuf-du-Pape tijdens die zomernacht, dan kocht ik  een jerrycan vol met het spul.

Er is zo ontzettend veel moois in de wereld en er zijn momenten dat we het niet zien. Weet dan dat we nog andere zintuigen hebben om dat moois waar te nemen en te ervaren: zien we het niet, dan kunnen we het misschien ruiken, proeven, horen of voelen.

Bewaard onder Persoonlijk | 1 Comment

Tags: , , , ,

Waar ben ik aan begonnen?

Geplaatst op 28 april, 2015 

Soms  begin je ergens aan zonder precies te weten wat het is of waar het naar toe gaat. De vraag waar ben ik aan begonnen? is onvermijdelijk. Het beste moment voor deze vraag is als je al zover op weg bent dat je niet meer terug kunt. En wilt.

Ik heb het hier over avonturen waar je helemaal in op gaat.

In november 2013 begon ik met het opruimen van zwerfafval. Je kunt alles daarover teruglezen op de wijkblog Oosterheide. Wat er sinds eind 2013 allemaal is gebeurd dat is teveel om op te noemen en ik heb daar ook geen zin in want ik wil meteen door naar dat waar ben ik aan begonnen? moment.

Dat kwam 28 maart toen ik met een zwerfafval prikstok aan het dansen was.

Super sympathiek van de cameramensen dat ze ‘Liefde is: Statiegeld‘ in de film hebben laten zitten.

Waar ben ik aan begonnen? Ik hoef het niet meer te weten, ik wil het niet eens weten want het is veel leuker zo…

Miranda, Juul, Madelon en iedereen die meehelpt aan een schone planeet: enorm bedankt.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , ,

Gelukskoekje

Geplaatst op 5 februari, 2014 

De keuze was als volgt: 1. naar de tai chi les gaan, 2. thuisblijven en vroeg naar bed, 3. thuisblijven en nog wat achterstand wegbloggen.

Eigenlijk was de keuze heel eenvoudig maar dat werd deze pas nadat ik de vraag ‘wat wil ik’ had veranderd in ‘wat is het beste voor mij’. Naar de tai chi les natuurlijk. Geest, lichaam en ziel, alles in anderhalf uur even goed op elkaar afstemmen… beter is er niet.

Op het einde van de les kregen we ter gelegenheid van het Chinese nieuwjaar allemaal een gelukskoekje. Dit is wat er op het papiertje in mijn koekje stond:

Je avontuurlijke ideeën zullen leiden tot spannende avonturen.

Het koekje was lekker.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , ,

Dit was motorvakantie 2013

Geplaatst op 4 september, 2013 

Het jaarlijkse weekje motorvakantie ligt al langer dan een maand achter me. De dagboekschriftjes die ik bij me had en op allerlei terrasjes heb volgeschreven, gaan nu de kast in. Wat blijft zijn de blogs die het gevolg zijn van de conceptie die in deze schriftjes heeft plaatsgevonden:

Terwijl ik naar woorden zoek om mijn ervaringen van deze motorvakantie te duiden en naar nog meer woorden zoek om mijn dankbaarheid uit te drukken, weet ik dat ik het afscheid van dit thema alleen maar zit uit te stellen door naar woorden te zoeken. Om weg te komen van dit thema ga ik mezelf een flinke worst voorhouden:

(Praat nu tegen zichzelf….)

Stel jezelf nou eens voor dat de motorvakantie als avontuur op een schaal van nul tot tien geen tien scoorde zoals je dat op dit moment ervaart, maar dat het een twee was en dat er avonturen voor je liggen die  een drie scoren, een vier, een vijf, een zes, een zeven, een acht, een negen en een tien. Sta daar eens even bij stil en voel de opwinding en het verlangen. Er staat geen maat op wat je kunt ervaren. Zelf niet als je bij de tien komt want dan wordt de tien de nieuwe twee en begin je weer met avonturen op een nieuwe schaal.

More will be revealed.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: ,

De kick van de eerste keer

Geplaatst op 4 augustus, 2012 

Na aankomst op de camping, het opzetten van de tent en inrichten van mijn slaapplek voor de komende week, rijd ik eerst altijd de Mergelland route. Dat doe ik om weer een beetje gevoel te krijgen voor het motorrijden en om te wennen aan het rijden door een heuvellandschap. Toen ik mijn motor pas had reed ik elke week, 13.000 km het eerste jaar en allemaal pleziertochtjes. Dat is de laatste jaren wel flink minder geworden. Misschien doordat ik ben gaan bloggen, ook zo’n tijdslurper 🙂

Ik heb die Mergelland route al vaak gereden, meer dan tien keer. En elke keer als ik deze route rij, word ik geraakt door de schoonheid van het Zuid-Limburgse landschap. Niet alleen door de schoonheid maar ook door wat ik de energie noem, het voelt als helemaal vrij zijn.

Maar ook denk ik met nostalgie terug aan die enorme kick van de eerste keer. Die eerste keer toen er achter elke bocht en achter elke heuvel weer een nieuwe verrassing op me lag te wachten. Ik mis die kick.

’s Avonds als ik lekker buiten zit te eten, schrijf ik erover in mijn dagboek en geef mezelf als advies mee om meer dingen voor de eerste keer te doen, nieuwe dingen dus. Meteen pak ik de kaart en begin een avontuurlijke route uit te zoeken voor de volgende dag.

Al snel voel ik een onaangename spanning opbouwen. Ik denk aan de motortochten die ik heb gemaakt en aan andere avonturen die ik heb beleefd maar het effect blijft hetzelfde: ik durf niet. Ik weet dat ik het kan en ik weet dat ik het durf maar morgen durf ik het even niet. Wat is dit? Hoe blijf ik onder de radar van mijn reptielenbrein?

Ik heb behoefte hier met iemand over te praten, iemand die dit herkent en begrijpt. Voor de tweede vakantiedag plan ik daarom een ander tochtje, een tochtje dat wel goed voelt. Ik besluit helemaal naar Doetinchem te rijden en op bezoek te gaan bij mijn goede vriend Henny Bos.

Ideeën over een verhaal met als titel ‘Bange man’ overrompelen mijn geest. Angst als drijfveer er een verhaal over te schrijven, dan heeft het toch nog iets positiefs. Ik blijf nog lang buiten zitten tot het verhaal is uitgeraasd. De angst is dan ook verdwenen.

Bewaard onder Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , , ,

Vraag en antwoord: wie of wat is Homer Hickam?

Geplaatst op 19 februari, 2010 

In de serie ‘Vraag en antwoord’ de lezersvraag: Wie of wat is Homer Hickam?

Homer Hickam de hoofdpersoon is in de film ‘October sky’. Homer heeft een passie voor raketten bouwen maar zijn vader vindt dat maar niks en wil dat Homer net als hij in de mijnen gaat werken.

Maar Homer Hickam is veel meer dan dat: October sky is namelijk gebaseerd op een waargebeurd verhaal, Homer Hickam bestaat echt.

Het vraagt een hoop moed om tegen je vader te zeggen ‘Coal mines are your life, it’s not mine’ en dan vervolgens raketten gaan bouwen.

Homer Hickam is iemand die, zoals Paulo Coelho het noemt, zijn persoonlijke legende vindt en leeft en daarmee de reden van zijn bestaan vervult.  In iedereen schuilt een ‘Homer Hickam’. In de één is ‘Homer Hickam’ in diepe slaap en in de ander is ‘Homer Hickam’ alive and kicking. Maar iedereen heeft een persoonlijke legende, iedereen heeft een reden van bestaan en iedereen heeft een ‘Homer Hickam’ om zijn persoonlijke legende te vinden en te leven.

Hoe vind en leef je jouw persoonlijke legende? Paulo Coelho zegt hierover onder andere het volgende:

In het boek ‘De Alchemist’ van Paulo Coelho komen al deze punten en nog veel meer in een prachtig verhaal  tot uitdrukking.

Enkele van mijn persoonlijke suggesties:

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Films, Persoonlijk, Schrijven, Vraag en antwoord | 4 Comments

Tags: ,

Aikido als spirituele gids naar vrijheid

Geplaatst op 16 februari, 2010 

Ik ben een prachtig mooi boek aan het lezen: ‘The practice of freedom’ van Wendy Palmer. Het boek heeft als subtitel: ‘Aikido principles as a Spiritual Guide’.

In het kort komt het erop neer dat Wendy Palmer de Akido principes aanhaalt als kompas en als bron van inspiratie voor het alledaagse leven. Hoe kunnen we ons besef van vrijheid, vitaliteit en integriteit behouden onder de druk van het leven? Hoe kunnen we onze negativiteit in liefde transformeren en hoe bewegen we van reageren (op een situatie) naar vrijheid? Dat zijn vragen waar de principes van Aikido antwoord op geven.

Het is niet een boek om even snel te lezen, integendeel. Het is een boek om na elke bladzijde even pauze te nemen om het te laten inwerken. Het is een boek vol herkenning van ‘Oh ja, dit wil ik ook anders doen, en dat ook en…’.

Wat me vooral opvalt tijdens het lezen, is op hoeveel momenten ik dagelijks reageer vanuit weerstand. Weerstand tegen wat er om me heen gebeurt, weerstand tegen wat er in mij gebeurt. Weerstand, weerstand en nog eens weerstand. En dat is precies waar de principes van Aikido een uitweg bieden: overgave. Overgave als vorm van empowerment.

Afgelopen weekend las ik een stukje dat precies aansluit bij mijn creatieve schrijfproces en de angst en opwinding die ik daarbij ervaar. Wendy Palmer schrijft:

‘An ordeal, such as a black belt test (….) can be a challenging and exciting event when we face it willingly. In this case there is some foreknowledge, some sense that the upcoming event will have moments that will be difficult, even frightening, or painful. Nonetheless, participants willingly submit to the situation, encouraged by the possibility of growth.’

En verder: ‘But by going through the process, we face this fear and become stronger‘.

En dat is wat niemand je vertelt voordat je jezelf in een nieuw avontuur stort met onbekende afloop.

En dat is maar goed ook. Ik herinner me nog mijn hardlooptrainingen. Aan het begin van de training vroegen we de trainer altijd naar zijn programma voor die dag. Hoe vaak we het ook vroegen, hij vertelde het ons nooit. Na de training, als we helemaal stuk zaten, vroeg hij wel eens: ‘Als jullie van te voren hadden geweten dat jullie dit gingen doen, was het dan ook gelukt?’. Ons antwoord was:  ‘Nee’. Als we van te voren hadden geweten wat we die dag gingen trainen, dan waren sommigen er misschien niet eens aan begonnen. Als je van te voren niet weet wat je te wachten staat, kun je meer.

Het enige dat je kunt doen is accepteren wat voor je ligt en daar het beste maken, aangemoedigd door de mogelijkheid ervan te leren en te groeien.

En denk niet dat dit slappe hap is:

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk, Schrijven, spiritualiteit | 12 Comments

Tags: , ,

Zoek naar het wilde kind

Geplaatst op 5 januari, 2010 

‘Look into your heart for a catalyst. Look for the part of you that wants to shake things up, the part of you that takes risks and makes changes. Look for the wild child everyone told to sit down and shut up; the part of you that cannot be hemmed in, that knows lies are dangerous, nice is death, and pretending is just bad acting.’

Gabrielle Roth in haar boek ‘Sweat your prayers’

Wat hier werkelijk perfect op aansluit is ‘The good fight’ van Paulo Coelho. Hij schrijft hierin dat we nooit moeten stoppen met dromen omdat anders onze ziel sterft. ‘The good fight’ is het gevecht dat we moeten vechten omdat ons hart het ons vraagt. Paulo Coelho noemt drie symptomen die erop wijzen dat we onze dromen aan het vermoorden zijn: gebrek aan tijd, zekerheden en vrede. Als het leven een soort van zondagmiddag beleving wordt, is het de hoogste tijd op zoek te gaan naar ‘het wilde kind’.

Credits: ik vond het inspirerende citaat van Gabrielle Roth in het artikel ‘Getting playful, getting free, following your bliss‘ op de blog ‘An appropriate response

Bewaard onder Boeken, Citaten | Reageer

Tags: , ,

Volgende pagina →