Wijkziek en wijkpijn
Geplaatst op 30 juli, 2014
Na het plaatsen van het hekwerk rondom de buurtmoestuin bij Kindcentrum de Ontdekking, wilde ik tot begin september geen activiteiten in de wijk doen. Ik voelde dat het genoeg was en had behoefte er allemaal afstand van te nemen. De motorvakantie kwam dan ook als geroepen.
Tijdens de motorvakantie kreeg ik via een verontrustend voicemailbericht te horen dat het bijenveld naast activiteitencentrum de Bunthoef was gemaaid. Ik schrok, kon het niet geloven en ging aan het bellen. Pas de volgende dag kreeg ik een beeld van wat er was gebeurd. Het veld was inderdaad gemaaid, per ongeluk.
Motorvakantie is voor mij bewust Internetvrij dus ook geen blogs en social media. En dat was maar goed ook om er een beetje afstand van te nemen maar ik baalde enorm. Niet alleen dat het bijenveld was gemaaid, maar ook dat ik op deze manier toch weer de wijkactiviteiten in werd gesleurd terwijl ik daar tot september van weg had willen blijven om daarna een beslissing te kunnen nemen over hoe verder.
Zondag ben ik na thuiskomst meteen gaan kijken. Het bijenveld lag er vreselijk bij. Ik kon het niet los zien van het beeld dat ik nog had van een uitbundig veld vol bloemen, bijen en vlinders. Nu was alles weg. Ik liep over het veld en zag ons in herinnering nog hard aan het werk dit bijenveld aan te leggen. Met een grote groep vrijwilligers hebben we dat bijenveld eind april aangelegd. Nauwelijks twee maanden later stond het volop in bloei. Een project op trots op te zijn.
En dan gebeurt er iets wat ik noem ‘eigenaarschap over eigen wijk‘. Als je samen met anderen hard hebt gewerkt aan een stukje van je eigen wijk, dan ga je daar anders naar kijken en ga je er anders mee om dan wanneer je je zweetdruppels er niet hebt laten vallen. Zo’n plek in de wijk wordt een stukje van jou en jij wordt een stukje van die plek. Wat er met z’n plek gebeurt raakt je extra hard. Je kunt extra genieten als zo’n plek ene mooie plek wordt maar het doet extra pijn als er nare dingen gebeuren.
En die nare dingen gebeurden in de vorm van aannemers. Eerst was er een aannemer die betrokken was bij de renovatiewerkzaamheden aan activiteitencentrum de Bunthoef. Een auto of busje van de aannemer was, in een poging aan de achterzijde van de Bunthoef te komen, enkele keren gedeeltelijk door het bijenveld gereden.
Bij winkelcentrum Zuiderhout ging een project van start om het parkeerterrein opnieuw in te richten. Een aannemer die aan dat project meewerkte, had zijn hekwerk in het bijenveld gezet. Waar eerst bloemen stonden, lagen nu de betonblokken van het hekwerk.
Een andere aannemer, ook bij dit project betrokken, liet grote lappen plastic verpakkingsmateriaal rondslingeren. Een aantal van die stukken plastic kwamen in het bijenveld terecht.
De aannemer die bij de Bunthoef werkte heb ik via de beheerder van de Bunthoef laten benaderen ons bijenveld met rust te laten. De andere twee aannemers heb ik zelf benaderd. De aannemer die het hekwerk in het bijenveld had gezet, heb ik uitgenodigd om zelf ook mee te doen aan het bijenlint en hem gewezen waar hij voor weinig geld een zakje bloemenmengsel kan kopen. Geen reactie daarop. De aannemer die het plastic had laten rondslingeren, heb ik uitgenodigd mee te doen met zwerfafval opruimen in de wijk. Geen reactie daarop.
En dan neem dat verschijnsel ‘eigenaarschap over eigen wijk’, zodanige vormen aan dat ik denk: aannemers die zich in de wijk niet als een goede gast weten te gedragen mogen van mij wegblijven. Ook al roepen ze op hun website nog zo hard over maatschappelijk verantwoord ondernemen en duurzaamheid.
Maar goed, het hekwerk werd weggehaald en er kwamen instructies om te voorkomen dat plastic bouwafval in de wijk terecht komt. De motorvakantie brak aan en ik dacht dat het bijenveld verdere schade wel bespaard zij blijven. Tot dat ene voicemail berichtje kwam dat het bijenveld was gemaaid. En wat denk je? Weer een aannemer die een fout maakt. Een fout die het bijenveld dit keer niet kon overleven.
De bedoeling was om in het najaar met alle betrokkenen afscheid te nemen van het bijenveld en om zaad te winnen.Ook dat feestje gaat nu helaas niet door.
Ik ben er wijkziek van. Als je ergens om begint te geven neemt je kwetsbaarheid toe en plezier en pijn worden intenser beleefd. Wijkpijn is het. En daar had ik eind vorig jaar helemaal geen rekening gehouden toen ik met de activiteiten in de wijk begon.
Ik heb hier nog wel meer over te bloggen maar deze over de wijkpijn moest er als eerste uit. Dat heb je met pijn, dat wil het uitschreeuwen.
Over het project bijenveld lees je op de wijkblog Oosterheide.
Meer over aannemers die te gast zijn in je wijk lees je in:
Bewaard onder Persoonlijk
Tags: aannemers, bouwen, buurtbeheer, gastvrijheid, kwetsbaarheid, motorvakantie, Oosterhout, pijn
Reacties
11 Reacties to “Wijkziek en wijkpijn”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Ik begrijp jouw pijn volledig!!!!
@Alice: Dank je wel. Het brengt wel e.e.a. teweeg hier in de stad en ik ben reuze benieuwd wat daaruit voortkomt.
Peter en alle andere vrijwilligers in Oosterheide ik begrijp echt jullie frustratie, ik zou ook woest zijn. Maar hopelijk begrijpt”men” dat en krijgen jullie volgend jaar meer bloemenvelden en meer hulp, als excuus?!!
Dat is als je ergens je hart en ziel in stopt, je stelt je kwetsbaar op, het geeft je veel vreugde en als het allemaal goed gaat, maar ook veel pijn als iemand erop trapt. Het geeft alleen maar aan hoe waardevol zo’n project is en wat het met de mensen doet die zich zo voor de buurt inzetten.
Ja Peter, op deze manier komen we er nooit. Het zal allemaal niet bewust gebeurd zijn, maar mensen doen eerst en denken dan pas. En niet iedereen is sociaal voelend. Kan het die aannemer wat schelen! Triest, maar wel werkelijkheid,
Laten we diep ademhalen en ons (letterlijk) niet uit het veld slaan. Wij, de bewoners van Oosterheide, zullen zorgen dat onze wijk de bewoners dierbaar wordt en blijft.
Cheer up, we gaan er in september weer voor!
Ik vind dat je hele nette woorden gebruikt om de acties van deze aannemers te beschrijven…
@Elly: Ik denk dat jij dat in het centrum ook wel hebt, dat de dingen je meer en vaker aan het hart gaan als je actief bent in eigen wijk. Ik geloof wel in een eind goed al goed scenario. Op zich zijn dit vrij nieuwe processen, wijkbewoners die zelf aan de bak gaan. Ook voor de gemeente een hele nieuwe situatie. Ik ben natuurlijk ook niet vergeten dat de gemeente ons met de buurtmoestuin flink uit de brand heet geholpen door die enorme berg graszoden weg te halen. Wat aanvankelijk onze eigen taak was.
@Daan: precies! Daarom ben ik best bij met alle reacties over en weer omdat het voor mij duidelijk maakt dat de eigen wijk voor steeds meer mensen leeft.
@Marjo: Bedankt. Zoals ik het ervaar zijn de meeste aannemers zo gefocust op hun klus, dat het op tijd af is en binnen de kosten, dat ze amper oog hebben voor het andere. Dat zie ik graag veranderen, bedrijven staan immers middenin de samenleving.
@Jooper: Die andere woorden zijn er vorige week tijdens het motorrijden uitgewaaid 🙂
Ik ben blij te lezen dat je weer heelhuids bent teruggekeerd van je motorvakantie editie 2014, Peter. Erg spijtig dat het bijenveld niet ongeschonden is gebleven tijdens je absentie. De beschadigingen heb je niet in de hand en zijn ondertussen een mooi voorbeeld van onzorgvuldig handelen van bovengenoemde aannemers. Waarschijnlijk moeten jullie om het volgende veldje een hekwerk of een muur plaatsen voordat men duidelijk ziet dat er niet geparkeerd, gemaaid of afval bezaaid kan worden.
@Michael: bedankt. Ik las deze week deze blogpost van Seth Godin: This is ours Wat ik graag wil is dat als aannemers in de wijk aan het werk zijn, ze de wijk beschouwen als iets waar ook zij mede-eigenaar van zijn. Dan is geen hek werk nodig om ervoor te zorgen dat een mooi stukje van de wijk met zorg en aandacht wordt behandeld.
@Peter: Ik vraag me af of die aannemers bij jullie in de buurt Seth Godin lezen… Het is een mooie gedachte, daar niet van. Ik was vorige week 9 dagen in Schotland en wat me vooral opviel aan een stad als Glasgow is dat de straten er schoon zijn. Geen kauwgom, geen zwerfvuil en geen sigarettenpeuken op straat. Het kan dus wel.
@Michael: nou en of het kan, een schone stad. Vaals, weliswaar een stuk kleiner dan Oosterhout, was ook opvallend schoon. En toch zijn daar een heleboel eet- en drinkgelegenheden en zijn er in een kleine straal drie grote supermarkten. Het kan dus inderdaad en dat is bemoedigend.