Ruimte nemen en ruimte laten

Geplaatst op 10 augustus, 2013 

En dan zit ik ineens in de bus naar Maastricht. Weer zo’n mooie warme dag dat alleen al de gedachte aan een motorpak me doet voelen hoeveel poriën een menselijk lichaam wel niet heeft.

De dag begon met wat regen en in de verte het gerommel van onweer. Het zijn schijnbewegingen want het gaat heet worden vandaag. Ook al kom ik al jaren in Vaals, dat er ook een broodjeszaak zit van dezelfde keten als die zaak waar ik vorig jaar in Aken zulke lekkere (en goedkope) broodjes heb gegeten, is nieuw voor mij. Het assortiment van de vestiging in Vaals is kleiner maar de kwaliteit net zo fantastisch.

Dus een lekker broodje gekocht en op het terras koffie drinken en het dagboekschrift bijwerken. Gisteravond was ik op dit terras Frank Hamers nog tegen gekomen. Ik vertelde hem dat ik me op de eerste dag hier een moment had afgevraagd hoe de hele week hier door te komen en prompt schreef hij twee blaadjes vol met tips om met de motor heen te rijden. Die tips bewaar ik in ieder geval voor volgende jaren want ook vandaag zit motorrijden er niet in.

De wandeling vanaf het NS station in Maastricht en dan over de Maas naar het centrum is prachtig.  Maar dan. Dan sta ik ineens in een veel te drukke winkelstraat. Dit voelt niet fijn. Ik ben even kwijt waarom ik hier naar toe wilde. Oh ja, ik ben al vaker in Maastricht geweest en ook op motorvakantie maar dit is de eerste keer dat ik er alleen ben en zonder motorpak en heb dus alle vrijheid te gaan en staan waar ik wil.  Ik wil hier verdwalen en mezelf verwonderen in de Aken-stijl.

Na een korte herbezinning op mijn aanwezigheid hier op een terrasje, dat nadat ik er eenmaal zit ook al snel helemaal vol loopt, heb ik ruimte nodig en besluit hartje centrum in te ruilen voor een wandeling langs de rustigere plekjes van de stad. Die vind ik in de nabijheid van de stadsomwalling. Nog steeds centrum maar zonder dat gekmakende winkelpubliek.

Ik kan opgelucht ademhalen: dit is waar ik hier voor kwam. Na twee uur lopen eindig ik op het Vrijthof en ga er op een trapje zitten met zicht op terrasjes waar mensen nog niet de ruimte hebben een vork naar hun mond te brengen zonder in de knoop te komen met de vork van een ander. Ik wil hier nu zo snel mogelijk weg en heb al spijt dat ik toch niet de motor heb gepakt. Dan had ik nu tenminste de ruimte.

De wandeling terug naar het station gaat weer dwars door een aantal winkelstraten. Als ik zie hoeveel mensen hier op de been zijn nu het volgens de mensen die zeggen er verstand van te hebben, slecht gaat met de economie, dan wens ik dat het nooit meer beter gaat met de economie. Als ik weer in de bus zit en de chauffeur net voor vertrek de airco aanzet, kom ik weer een beetje bij. Maar wat voel ik me ontzettend moe zeg.

Waarom voel ik me hier zo moe en  voel ik in een stad als Aken onder vergelijkbare omstandigheden (ook druk, ook warm, ook lange wandelingen) juist veel energie? De energie in deze steden voelt heel verschillend aan. In Maastricht ervaar ik drukte die ruimte neemt en in Aken drukte die ruimte laat. Een verschil dat je niet ziet of hoort of proeft of ruikt maar wel voelt. Aken is energetisch gewoon meer mijn stad dan Maastricht. Met mensen kun je dat verschil ook hebben, dat iemands aanwezigheid om onverklaarbare redenen gewoon niet prettig aanvoelt en van een ander wel.

Spijt van mijn beslissing naar Maastricht te gaan heb ik niet meer. Mijn wandeling was mooi maar ik ben nu wel blij weer onderweg te zijn naar rustpunt Vaals.

Bewaard onder Persoonlijk

Tags: , ,

Reacties

2 Reacties to “Ruimte nemen en ruimte laten”

  1. Jolande on augustus 10th, 2013 12:10

    Hoi Peter,

    Het viel me op dat je schrijft dat je de ruimte nodig hebt, de drukte niet goed verdraagt en dat je gevoelsmatig zo moe werd na de drukte van de stad Maastricht. Ik lees wel vaker bepaalde kenmerken die ik ken van wat men hoogsensitiviteit noemt.

    Ik weet niet of je het kent? Wellicht kan je als je terug bent jezelf er eens op testen via internet.

    http://www.hooggevoelig.nl/drupal6/highly-sensitive-person-test

    Groetjes,
    Jolande

  2. Peter de Kock on augustus 10th, 2013 15:34

    @Jolande: dank je wel. Heb lang geleden het boek van Elaine Aron gelezen dus het zegt me inderdaad wel wat.Wat ik soms duidelijk merk is dat de ene drukte de andere niet is. Ook daar zijn verschillen te voelen

Laat je reactie achter!