Sommige dingen mogen niet veranderen

Geplaatst op 31 juli, 2013 

In Vaals ben ik nieuwsgierig naar de reconstructie van de Maastrichterlaan. Vorig jaar hingen er nog overal affiches tegen deze reconstructie.

Die affiches zijn nu weg en, veel erger, de meeste platanen ook.  De eerste meters op de Maastrichterlaan ben ik in verwarring. Via een berichtje op Twitter had ik begrepen dat de reconstructie helemaal klaar zou zijn maar ik zie geen enkel verschil met vorig jaar.  Oh ja, toch wel: alle bomen zijn hier weg.

In het middelste deel van de Maastrichterlaan staan nog wel bomen, zo is Vaals zoals ik het ken: een plek om naar te verlangen, elk jaar weer. Verderop zie ik dat het gedeelte richting Aken  al helemaal klaar is, daar is Vaals zoals het gaat worden: zonder bomen, twee nieuw aangelegde rijbanen met daaronder nieuwe riolering en geen parkeerplaatsen meer aan weerszijden. Vaals zoals het gaat worden is saai en karakterloos.

Het karakteristieke hart van Vaals maakt plaats voor een tekentafelontwerp. Sommige dingen mogen niet veranderen. De prachtige bomen op de Maastrichterlaan bijvoorbeeld. Van meer veiligheid worden mensen niet blijer. Veiligheid is net als gezondheid: het is vanzelfsprekend als het er is en pas als er serieus gevaar dreigt gaat het een rol spelen. Nee, dan schoonheid, daar worden mensen wel blijer van.

Met lijn 50 vlug naar de schoonheid van Aken. Het is te warm voor op de motor. In Aken zie ik alle schoonheid die me vorig jaar zo beroerde. De schoonheid is er nog maar ook hier is iets veranderd dat niet mag veranderen: mijn beroering.

Gelukkig is daar die man weer die ik vorig jaar ook aan het werk had gezien. Hij speelt een rol, die van de door tegenslag en ellende gekwelde bedelaar. Als je die rol te veel en te lang speelt, wordt ie echt. Hij kan er nog uitstappen, dat heb ik vorig jaar wel gezien.  Nu zit hij er weer even in.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Wat moet ik hier een hele week?

Geplaatst op 30 juli, 2013 

Om een uur of twee ’s middags zit ik er helemaal doorheen. Vanwege de warmte ben ik die ochtend extra vroeg naar de camping vertrokken. Ik vind een mooi plekje waar ik vaker heb gestaan:  op het trekkersveldje natuurlijk.  Hoef ik van te voren niet te reserveren, kan ik komen en gaan wanneer ik wil en heb ik bijna elke dag nieuwe buren.  Op de plek waar mijn tent komt te staan heb ik tot ongeveer tien uur schaduw.

Als ik sta kan mijn motorvakantie 2013 echt beginnen. Het begint natuurlijk al veel eerder met het bij elkaar zoeken van alle spullen en het volgen van de weersverwachtingen maar als ik eenmaal op de camping sta schakel ik om naar een modus die zich nauwelijks laat beschrijven en die ik gemakshalve maar ‘motorvakantie’ noem. Een woord waar elk jaar steeds weer nieuwe verrassingen in lijken te zitten. Vorig jaar was het Aken. Wat dit jaar?

Als alles staat het traditionele rondje door de regio rijden. Een tochtje van ongeveer twee en een half uur. Even het gevoel krijgen er weer te zijn en ook even wennen dat het in de heuvels anders motorrijden is.  Het is nog niet te warm, wel zet ik alle ventilatieritsen in mijn motorpak open om van de rijwind te kunnen profiteren. De jas gaat dicht tot ongeveer 30 cm van de bovenste knoop voor extra verkoeling. Het risico dat er een insect tegen me aan knalt en dat dat pijn kan doen, neem ik graag voor lief.

Als ik later in Vaals uit de Albert Heijn stap, van de verkoeling van de airco weer in de hitte, vraag ik me af wat ik hier in hemelsnaam een hele week ga doen? De vraag slaat nergens op want over een week heb ik alweer spijt dat ik terug naar huis ga. Misschien is het de warmte en uitdroging want tijdens het rijden wil ik wel eens onvoldoende pauzes nemen om te drinken. Dat laatste ga ik hier op het terras eens rustig oplossen. Meteen een mooi moment mijn dagboek te vullen met de eerste motorvakantiekrabbels. En dan schrijf ik meteen op dat de vraag wat hier een hele week te doen het verlangen aanwakkert om hier over een week inderdaad met veel spijt weer te vertrekken.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: ,

Moet kunnen

Geplaatst op 25 juli, 2013 

Moet kunnen.

Dat is was ik hoor als ik vertel over mijn motorvakantie. Ga je met een groep?  Dat is wat ze vragen. Nee, ik ga alleen.  Dat is wat ik antwoord. Moet kunnen. Dat is hoe ze reageren.

Maar ik zou het niet kunnen. Maar ik zou het niet durven. Maar ik zou het niet mogen. Maar ik zou het niet willen. Dat is wat ze niet zeggen maar wel denken.

Moet kunnen. Nou en of.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags:

We zijn als water

Geplaatst op 23 juli, 2013 

Voor meer dan de helft bestaan we uit water. Net als water kunnen we bevriezen en keihard zijn. We kunnen ook verhit raken en stoom worden dat dan weer uit onze oren komt. Maar we kunnen ook stromen, bruisen en borrelen. Leven.

Water

Bewaard onder Fotobloggen | 2 Comments

Tags: ,

Je bent al perfect

Geplaatst op 22 juli, 2013 

In de trein was het ongezond heet. Verhitte koppen en zweetlucht all over the place. En ook deze tekst op de stoel voor me. En wat doe je dan? Een foto maken en blijven zweten.

Je bent perfect

Bewaard onder Fotobloggen | 5 Comments

Tags:

Ongehoorzaamheid is besmettelijk

Geplaatst op 18 juli, 2013 

Ofwel: the tipping point van Malcolm Gladwell in beeld. Zo ontstaan revoluties.

Ongehoorzaamheid

Bewaard onder Fotobloggen | 4 Comments

Tags: ,

Dat is de schuld van…

Geplaatst op 16 juli, 2013 

Tafereel bij een speeltuin. Jongetje, jaar of 5, 6, probeert langs de onderkant een buisglijbaan in te klimmen. Het kan gevaar opleveren als er ook een kind naar beneden komt maar dat doen kinderen. En dat jongetje heeft een jonger broertje, misschien net een jaar, dat probeert kruipend na te doen wat zijn oudere broertje net deed.

Mama ziet het en pakt het jonge kind vlug op voordat het in botsing komt met aan ander kind op de glijbaan. Niks aan de hand. Tot papa, zittend op een verhoging van hetzelfde speeltoestel, ziet hoe mama ingrijpt en  roept: dat is de schuld van (naam oudere kind). En mama er nog een schepje bovenop doet door tegen het jonge kind te zeggen: je leert verkeerde dingen van je broer.

Ja kom op zeg: jullie zijn de ouders, jullie zijn de rolmodellen. Niet dat kind van 5, 6 jaar.

Bewaard onder vaderschap | Reageer

Tags: , , ,

We missen het mooie van wat we lelijk vinden

Geplaatst op 15 juli, 2013 

Soms hoor je een verhaal en is de eerste reactie om het maar even op afstand te houden. Zo van: dit gaat toch niet over mij.

Ik kom in contact met veel van die verhalen, vooral via social media. Ik kan ze niet allemaal dichtbij laten komen want dan word ik gek. Dan gaat mijn ‘cirkel van invloed alarm af’ en scroll ik snel verder.

Maar er zijn verhalen waar je echt beter even voor kunt gaan zitten. Het korte verhaal van Dustin Hoffman over zijn vrouwenrol in Tootsie bijvoorbeeld:

Nu kun je nog steeds zeggen: dit gaat toch niet over mij.

Ik dacht: ik doe het eens op een andere manier. Hoe kan ik dit verhaal juist wel heel erg dichtbij laten komen?  Ik stelde me het volgende voor:

Dat ik vader ben van een dochter waar ik zielsveel van hou. Ze groeit op en elke dag ontdek ik meer van hoeveel moois zij te bieden heeft. Er is alleen een probleem: ze voldoet niet aan de ongeschreven wetten van de schoonheidsidealen en wordt daarom door anderen genegeerd.

Als je een dochter hebt is het nu ontzettend gemakkelijk om het verhaal van Dustin Hoffman heel dichtbij te laten komen. En dan kun je niet meer zeggen: dit gaat toch niet over mij.

Schoonheidsidealen? Dan missen we het mooie van wat we als gevolg van hersenspoeling lelijk vinden.

Bewaard onder Persoonlijk, vaderschap | 8 Comments

Tags: , ,

Volgende pagina →