Leef één dag tegelijk

Geplaatst op 13 augustus, 2012 

De laatste dag van de motorvakantie, het is gelukkig droog weer en ik ga op de motor naar Kerkrade voor een afspraak met een goede blogvriend. Misschien komt het doordat ik er op een zondagmiddag zit maar ik vind de Markt van Kerkrade ongezellig.

Gisteravond heeft het in Vaals verschrikkelijk hard geregend. Ik kan me niet herinneren dat ik zoiets al eens eerder heb gezien. Gelukkig zat ik op het moment dat het noodweer losbarstte wat te eten in een restaurant. Ik was aanvankelijk buiten gaan zitten omdat ik het heerlijk vind om buiten te eten. Terwijl ik daar zat te wachten op mijn bord, hoorde ik het harde gekletter van de regen al. Het wat op dat moment nog droog en aan de bewolking te zien kon het met het weer nog alle kanten op. Ik wilde buiten blijven zitten maar hoorde alweer het harde gekletter van de regen en besloot naar binnen te verhuizen. Niet veel later barstte los wat ik al had gehoord.

Mijn eerste gedachte gaat op zo’n moment uit naar mijn tent, dat ik hoop dat alles heel blijft en droog maar ik kan er op dat moment niks aan doen. Zelf ben ik veilig, dat is het belangrijkst. Het onweert ook, het hangt precies boven de stad. Honderd meter van waar ik zit was net een open lucht muziekfestival begonnen. Ik hoor geen muziek meer, waarschijnlijk heeft iedereen zichzelf in veiligheid gebracht.

Als het eten op is en het langzaam droog wordt, verhuis ik naar een terrasje schuin tegenover het festival. Ik heb ook een kaartje maar besluit niet te gaan. Ik hoor dat de muziek erg hard staat en daar heb ik nu even geen zin in. Vorig jaar was ik wel op dat festival en voelde me toen alsof ik op een schoolreünie was van een klas die niet mijn klas was. Heel vreemd.

Als ik langzaam terug richting camping wil lopen, zie ik Frank Hamers op het terras zitten. Frank heb ik vorig jaar op hetzelfde terras ontmoet en ik vind het leuk hem terug te zien. Ik hou het kort want ik wil weg uit die festivalherrie. Ik zeg dat ik richting camping ga en onderweg nog even op een ander terrasje ga zitten waar het wat rustiger is.

Op dat andere terrasje is het inderdaad rustig. Binnen zitten vier klanten, buiten zit niemand. Ik ga lekker buiten zitten. Niet lang daarna krijg ik gezelschap van één van de gasten die eerst binnen zat. Hij en zijn vrouw blijken ook motor te rijden. Hij biedt me aan samen een tochtje te maken. Ik zeg hem dat ik voor zondag al een afspraak heb en dat ik maandag alweer naar huis ga. We spreken af dat ik hem volgend jaar bel als ik weer op motorvakantie ga zodat we samen een mooie tocht kunnen maken. Hij is helemaal enthousiast over de Belgische Ardennen en belooft me een tocht waar ik na afloop van zal zeggen dat ik mijn ogen heb uitgekeken, zo mooi. Ik ben blij met een motorgids door de Ardennen, zelf mijd ik de Ardennen het liefst vanwege de kwaliteit van de wegen die in de Duitse Eifel toch stukken beter is.

Niet veel later komt ook Frank erbij zitten, en het wordt heel gezellig en toch nog laat. Fijn dat ik hier door de jaren heen wat mensen heb leren kennen en ik heb er weer een nieuwe motorvriend bij.

Maar ik zit nu dus in Kerkrade wat een overdonderend contrast is met de sfeer van de binnenstad van Aken. Hier in Kerkrade lijkt het centrum te zijn ontworpen met een liniaal, alles ziet er recht en hoekig uit. Voor frivoliteit is hier weinig ruimte.

Als mijn blogvriend ineens naast me staat wordt het gelukkig toch snel gezellig. Niet door de architectuur om ons heen maar door het gesprek. We hebben het onder andere over geld verdienen met wat je werkelijk leuk vindt en dat de economie en haar spelregels niet per definitie beloont wat werkelijk van waarde is, dat het soms zelfs precies andersom lijkt te zijn. In onze economie zijn geld en waarde twee heel verschillende dingen.

Na het afscheid maak ik nog een tochtje langs de mooiste plekjes van Zuid-Limburg. Morgen is het alweer tijd om naar huis te gaan. ’s Avonds eet ik nog één keer bij Sjaak en Thea, bij Bellissima. Daarna ga ik mijn terrasadresjes af om afscheid te nemen.

Het zit erop, het is klaar. Ik voel me rijker dan een week geleden toen ik hierheen ging,

De volgende dag ben ik vroeg wakker. Het is gelukkig droog weer zodat ik mijn tent niet in de regen hoef af te breken en in te pakken. Afbreken en inpakken is alles bij elkaar ongeveer een uurtje werk. Ik betaal de rekening en neem afscheid van de camping. Ik rijd nog één keer door Vaals en zeg in gedachten ‘bedankt’ tegen alle plekjes die deze week zoveel voor me betekenden. Dan nog een half uurtje toeristisch rijden door het Zuid-Limburgse heuvellandschap en dan de snelweg op. Over ongeveer een uur en drie kwartier zal ik thuis zijn.

Ik heb zin mijn geliefden weer te zien en alle verhalen te delen. Ik heb vanavond kookbeurt, dat wordt wennen na een weekje uit eten. Ook vandaag, ook thuis, en ook morgen en overmorgen en volgende week, volgende maand en volgend jaar, wil ik één dag tegelijk leven. Misschien is dat wel dat bekende vakantiegevoel: vandaag telt alleen vandaag.

Bewaard onder Persoonlijk

Tags: , , ,

Reacties

4 Reacties to “Leef één dag tegelijk”

  1. lide on augustus 13th, 2012 14:50

    Ik las over motorzegening op de website van je nieuwe motorvriend. Heb jij zoiets wel ‘ns bijgewoond en spreekt het je aan?
    p.s. Het wat op dat moment nog droog. 😉

  2. Peter de Kock on augustus 13th, 2012 19:18

    @Lide: Ik heb het er met hem wel over gehad. En erom gelachen natuurlijk. Ik zie mezelf zoiets niet doen.

  3. Huub Koch on augustus 13th, 2012 17:52

    Mooie serie Peter! Ik geniet er telkens weer van!

  4. Peter de Kock on augustus 13th, 2012 19:19

    @Huub: Dank je wel. Dit was alweer de laatste. Er komt nog wel een opsomming met alle linkjes. Hiermee ligt de vakantie ook definitief achter me. Het bloggen erover is een leuke manier de vakantie nog wat langer levend te houden.

Laat je reactie achter!