Doe eens gek

Geplaatst op 5 augustus, 2012 

Doe eens gek en rij vanaf het zuidelijkste stukje van Nederland helemaal naar Doetinchem. Waarom? Omdat het kan, omdat het motorvakantie is.

Een paar jaar geleden heb ik het nog bonter gemaakt. Ik had dat jaar deelgenomen aan een indiaanse zweethutceremonie en was onder de indruk geraakt van de rol die stenen daarbij spelen. Op motorvakantie besloot ik dat ik graag een hunebed wilde aanraken. Dus ik op de motor vanuit Vaals helemaal richting Assen naar Borger waar het grootste hunebed van Nederland ligt. Een rit van meer dan drie uur. Ter hoogte van Nijmegen krijg ik me een partij regen over me heen dat ik twijfel over omkeren of doorrijden. Terwijl ik lekker aan het twijfelen was, reed ik steeds verder en verder en dan is de keuze op een gegeven moment vanzelf gemaakt: doorrijden dus.

Ik kom bij dat hunebed aan en zie dat het is afgezet met een rood/wit gekleurd lint. Het hunebed is afgesloten vanwege filmopnamen. Ja hallo zeg, daarvoor kom ik niet helemaal vanuit Vaals. Ik stap over het lint heen, loop naar dat hunebed en leg mijn hand erop. Wat ik toen zachtjes tegen die steen heb gezegd weet ik nu niet meer maar het zal een bedankje of zo zijn geweest. En toen was het goed. Even koffie drinken op een terrasje en terug naar Vaals.

Op de tweede dag van de motorvakantie reed ik dus naar Doetinchem naar Henny Bos. Het was verder dan ik dacht en als mijn spieren zich laten voelen van de lange rit lijkt Nederland ineens een stuk groter.

Het weerzien met Henny en het gesprek deden me goed. Het werkt normaliserend als je bij een goede vriend je verhaal over angst even kwijt kunt en dat daar met aandacht en begrip naar wordt geluisterd. Als verrassing kreeg ik van Henny twee boeken. Dat wordt nog een hele klus die op het eind van de vakantie mee naar huis te nemen want mijn bagagetas zat al helemaal volgepropt.

Samen met Henny vind ik een alternatieve route naar huis, door Duitsland. Hiermee omzeil ik mooi een flinke file ter hoogte van Arnhem. Automobilisten denken dat een file voor een motorrijder geen enkel probleem is en dat het juist leuk is tussen de file door te rijden terwijl de auto’s stil staan. Neem van mij aan dat filerijden op de motor helemaal niet zo leuk is. Het vraagt uiterste concentratie en is op een warme dag zoals vandaag een flinke fysieke inspanning.

De rit door Duitsland verloopt lekker rustig en is prachtig. Ik voel me al een stuk zekerder en besef me dat ik zo’n motorvakantie beter rustig kan opbouwen en niet meteen op dag twee een groot avontuur aangaan. Dat kan ik beter doen als ik al wat meer kilometers heb gemaakt en tochtjes zoals deze.

’s Avonds op het terras blader ik door één van de boeken die ik van Henny heb gekregen: Healing Trauma Through Self-Parenting – The Codependency Connection. Ik lees dingen die me raken en een belangrijke vraag dient zich aan. Misschien was ik gisteravond niet eens zozeer bang voor het avontuur van een lange motortocht maar voor de pijn van de vreugde. Ja, vreugde kan pijn doen net zoals liefde pijn kan doen als het je herinnert aan wat je lang tekort bent gekomen.

Wat moet ik hier met zo’n inzicht? Op dit moment helemaal niks behalve weer lekker lang buiten blijven zitten en morgen gewoon iets leuks gaan doen.

Bewaard onder Persoonlijk

Tags: , , , , ,

Reacties

Laat je reactie achter!