Het moeten moet niet weg

Geplaatst op 12 januari, 2012 

Weg met het moeten’ schreef Petra Maartense.

Met een beetje creativiteit en bewustzijn kom je een heel eind het ‘moeten’ in je taalgebruik te omzeilen en het te vervangen door bijvoorbeeld ‘ik wil…’ of ‘ik kies ervoor om…’.

Moeten ontkracht je eigen macht, willen en kiezen bekrachtigen je eigen macht. Dus doe je iets omdat je het moet of omdat je het wilt of kiest?

En nou de praktijk.

Vorige week fietste ik ’s morgens heel vroeg over een donkere polderweg. Het stormde en ik had tegenwind en het begon  zo hard te regenen dat ik vrijwel niets meer zag. Niet echt een lekkere situatie met aan beide kanten van die donkere weg ook nog eens een sloot.

Eerst had ik hoop. Hoop dat de regen snel ophoudt en dat mijn kleren toch nog een beetje droog blijven. Hoop ook dat de wind snel gaat liggen zodat ik weer vooruit kom. Die hoop maakte snel plaats voor boosheid en als het weer in de vorm van een boksbal voor me had gestaan, waren er klappen gevallen.

Doorweekt als ik op een gegeven moment was, zag ik mezelf als slachtoffer en het weer als dader. Ik ‘moest’ naar een afspraak en het weer ‘moest’ mijn reis zonodig verpesten. Het kwam uit mijn kleine teen maar ik stelde mezelf twee vragen. Waarom rijd ik hier ook alweer? Aha, omdat ik graag een afspraak wil nakomen. En waarom ben ik zo nat? Aha, omdat ik ervoor gekozen heb geen regenkleding aan te trekken.

Het deed mijn boosheid niet meteen verdwijnen en ook de storm en de hoosbui hielden aan. En toch heb ik het idee dat mijn vragen een verschil maakten. Vroeger kon ik door zo’n voorval mijn humeur echt een hele dag laten verpesten. Nu was ik er na aankomst op mijn afspraak redelijk snel weer overheen. Ik zorgde lekker voor mezelf met warme koffie en  door zoveel mogelijk vierkante centimeters van de centrale verwarming te benutten om mijn kleren en laarzen te drogen.

Het moeten verdwijnt niet als we het uit ons taalgebruik bannen, het helpt wel maar niet helemaal. Als je tegen het moeten zegt dat het weg moet, gaat het ondergronds en laat het zich zien als je het echt niet kunt gebruiken. Als je nat en ellendig in het donker door de polder fietst bijvoorbeeld. Jezelf een paar vragen stellen haalt je dan weg uit de illusie van het moeten en zet je terug in de realiteit van het willen.

Lees ook: De strijd tussen presteren en behoeften

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk

Tags: , , , ,

Reacties

14 Reacties to “Het moeten moet niet weg”

  1. Petra on januari 12th, 2012 11:37

    Mooi voorbeeld en mooie aanvulling! Het gevoel van ‘moeten’ ja, dat is de moeite waard om te bekijken. Doet me denken aan van de zomer, toen het dagen achtereen regende en ik me opgesloten begon te voelen daardoor. Tot ik besefte: Wat let je om naar buiten te gaan? Toen ben ik een hele lange boswandeling in de stromende regen gaan maken. En leuk dat het was! Vooral vanwege het gevoel van ‘Ik laat me toch niet weerhouden? Dan maar van de regen gaan genieten.’

  2. Peter de Kock on januari 12th, 2012 19:52

    @Petra: Ik lees jouw voorbeeld en herken dat het slachtoffergedrag inderdaad niets met het weer te maken heeft. We zaten allebei in de stromende regen, maar jouw verhaal eromheen was anders dan mijn verhaal. Het zijn de zelf verzonnen verhalen die het verschil maken. Bedankt voor jouw voorbeeld.

  3. Marjolein on januari 12th, 2012 14:41

    Zo pak ik het ook aan. Als ik me bewust word van ‘mijn moeten’ is het vaak voldoende om mezelf een paar vragen te stellen. Het verandert de situatie niet, maar wel mijn kijk op de situatie. En dat maakt vaak een wereld van verschil…

  4. Peter de Kock on januari 12th, 2012 19:54

    @Marjolein: Precies, zo ervaar ik het ook. Ben me daar nooit zo bewust van geweest tot die situatie op die polderweg. Aan het stellen van vragen ontleent ook ‘The Work’ van Byron Katie z’n kracht.

  5. Monique on januari 12th, 2012 19:50

    Voor mijn gevoel is het woord moeten verbonden met de keuzes die je maakt. Je legt jezelf als het ware een bepaalde druk op. Maar ja, dat is mijn mening.

  6. Peter de Kock on januari 12th, 2012 20:09

    @Monique: Leuk, een ander perspectief. Bedoel je moeten als een soort van commitment?

  7. Monique on januari 12th, 2012 20:18

    Haha, nee ik bedoel dat eigenlijk in z´n algemeenheid. Ik hoor het zo vaak, maar ook dat anderen tegen mij zeggen: Jij moet dit doen.Ik heb het woord moeten overboord gegooit. Jarenlang beheerste moeten mijn leven en het maakte mij niet gelukkig.

  8. Peter de Kock on januari 12th, 2012 20:52

    @Monique: Ah zo, duidelijk. Bedankt. Ik doe mijn best het woord overboord te gooien en op rationeel niveau lukt het me vrij aardig door het in mijn taalgebruik niet of zo weinig mogelijk te gebruiken. Wat ik echter merk is dat ik het rationeel gezien wel overboord kan kieperen maar dat het onbewust of emotioneel gezien nog kan leven. Bijvoorbeeld in situaties waarin ik mezelf als slachtoffer ervaar. Dan speelt er onbewust een ‘moetje’.

  9. Monique on januari 12th, 2012 21:03

    Kruip in je gevoel en laat je dragen door die puurheid. Waarom slachtoffer? Die regenbui en de wind. Zoals ik het zie wilde jij iets wegspoelen (regen) en wilde jij je hoofd leeg krijgen (wind)
    Ik kan er veel over schrijven, maar dat doe ik wel elders!

  10. Peter de Kock on januari 12th, 2012 21:26

    @Monique: mijn perceptie is dat we allemaal een innerlijk slachtoffer hebben, net zoals we allemaal een innerlijke dader hebben. Ben benieuwd naar wat je gaat schrijven. PS: mooie metafoor van die regen en wind.

  11. karin r. on januari 15th, 2012 21:39

    ook moeten kun je relativeren.

  12. Peter de Kock on januari 15th, 2012 21:51

    @Karin: Jazeker en de vraag is of het diep van binnen ook relatieveren als we het vanuit ons denken relativeren.

  13. annelize on januari 15th, 2012 21:52

    Open deur, Peter. Tegenwind is onvermijdelijk, dus geen keuze: ‘moeten’ moet).

  14. Peter de Kock on januari 15th, 2012 22:01

    @Annelize: ik had de bus kunnen nemen of de afspraak verzetten.

Laat je reactie achter!