De lege pagina als sprong in het duister

Geplaatst op 21 juni, 2010 

Al eerder schreef ik over Mark David Gerson en zijn kijk op het schrijfproces. Op zijn blog vond ik een korte video waarin hij vertelt hoe hij de lege pagina ziet en benadert: elke lege pagina is een sprong in het duister, een sprong in het mysterie, in de leegte, in het creatieve onbekende, in het oneindige waar magie leeft en wonderen gebeuren.

Als ik ga schrijven heb ik meestal al een globaal idee waar ik over wil schrijven. Het schrijfproces gaat dan over het in  woorden en zinnen vormgeven van een idee, het vertalen van het onzichtbare (het idee) naar het zichtbare (de tekst). Dat schrijfproces gaat ook gepaard met wat innerlijke strijd met de oordelen (lukt het wel, is het wel goed genoeg, wil iemand dit wel lezen). Maar omdat het idee er al is komt er vrijwel altijd een bruikbare tekst uit, ook al is die soms toch anders dan in de idee-vorm.

Anders is het als ik zonder idee ga schrijven. Geconfronteerd met de leegte die Mark David Gerson noemt, voel ik me bijzonder ongemakkelijk. Ik voel de spanning in mijn lichaam en wil daar zo snel mogelijk vanaf. De oordelen die dan beginnen te stromen interpreteer ik dan meestal als een rood stoplicht: stop met schrijven en ga iets anders doen. Maar die oordelen hebben niets te maken met of het wel of niet lukt om te schrijven. Die oordelen zijn verbonden met een dieper liggend oordeel dat bepaalde gevoelens er niet mogen zijn. Ook al weet ik rationeel dat alle gevoelens er mogen zijn en dat er geen positieve en negatieve gevoelens bestaan, diep van binnen werkt het soms toch anders.

Weten, voelen en doen zijn echt totaal verschillende dingen.

Zoals veel Amerikaanse blogs doen, zou ik deze blog kunnen afsluiten met vijf tips om innerlijke oordelen te overstijgen: 1. voel het gevoel, 2. herken de oordelen, 3. accepteer het gevoel, 4. laat de oordelen los, 5. ga schrijven. Maar voor mij werken die lijstjes en tips niet dus gauw een streep er doorheen.

Lees ook:

Bewaard onder Persoonlijk, Schrijven

Tags: , ,

Reacties

8 Reacties to “De lege pagina als sprong in het duister”

  1. Marco Raaphorst on juni 21st, 2010 14:03

    ik probeer mezelf uit te vinden. alles om te draaien wat ik normaliter doe. en de uitgesleten sporen te vullen met cement.

  2. Peter de Kock on juni 21st, 2010 20:14

    LOL, dat is precies waarom ik jouw blogs lees/volg @Marco.

  3. Hanneke on juni 21st, 2010 21:09

    Mijn reactie is ook: stop met schrijven als je om wat voor reden dan ook, tegen die lege pagina aankijkt. Het rommelt toch wel verder in je gedachten, je gevoelens en als je wilt kun je daar dieper over nadenken, filosoferen enz. Maar – ik durf het bijna niet te schrijven- loslaten en laten gebeuren werkt (voor mij dan toch) vaak het beste. Hoewel ik geen echte schrijver ben, schrijf ik wel huis/tuin/keuken dingen op mijn eigen huis/tuin/keuken manier.

    Het weten komt eerst denk ik, de rest volgt wel:-)

  4. Peter de Kock on juni 22nd, 2010 06:17

    Denk ik ook @Hanneke, het begint met weten. Dank je wel.

  5. Huub Koch on juni 21st, 2010 21:45

    Volgens mij is strepen door teksten zetten ook schrijven. 😉 Zou best meer gedaan mogen worden… de strepen laten staan waar je normaal de woorden weghaalt. Dat maakt het gedachteproces veel inzichtelijker. Vooruit, zijwaarts, achteruit… spannend hoe een streepje betekenis kan toevoegen!

  6. Verbal Jam on juni 21st, 2010 21:56

    Ja, dat doorstrepen is toch typisch een stijlmiddel dat het bloggen ons gebracht heeft.

  7. Huub Koch on juni 21st, 2010 22:21

    @Verbal Jam Het werd ook in het oer-html tijdperk gebruikt. In de tijd van de zwarte tekstjes op lichtgrijze Netscape achtergrondjes, maar Bloggen heeft doorstrepen inderdaad helemaal Here To Stay gemaakt!

  8. Peter de Kock on juni 22nd, 2010 06:18

    Bedankt @Arnoud en @Huub, ik ga vaker doorstrepen 🙂

Laat je reactie achter!