Spirituele vermoeidheid

Geplaatst op 14 september, 2009 

Toen ik in ‘Godsdienst en Spiritualiteit’ schreef dat spiritualiteit de wiet van het volk is, deed ik dat vanuit een zekere spirituele frustratie en en spirituele vermoeidheid.

Ik heb even met de gedachte gespeeld die blogpost weer te verwijderen omdat deze niet zou passen op mijn blog en omdat ik dagelijks wel bezig ben met spiritualiteit. En er dan over schrijven dat spiritualiteit de wiet is van het volk zonder verdere toelichting….?

Vandaag las ik in de Happinez nr. 6 – 2009 een interview met de schrijver Guus Kuijer. Hij zegt in dat interview over spiritualiteit onder andere het volgende:  ‘De sfeer die rond het woord spiritualiteit is ontstaan, staat me niet zo aan. Ik snap best dat mensen verdieping willen, maar niet dat ze dat denken te bereiken door navelstaren en het heilig verklaren van hun gevoelens’.

En over in balans zijn zegt hij: ‘Ik ben helemaal niet voortdurend in balans; dat lijkt me een heel saaie toestand. Ik heb de indruk dat evenwicht ons irriteert. Zodra we een rimpelloos meer aantreffen, hebben we de neiging er een steen in te gooien. Zodra ergens in een samenleving balans dreigt te ontstaan, zullen er mensen opstaan die er genoegen in scheppen die balans te verstoren. En gelijk hebben ze. In balans zijn is de dood in de pot. Bovendien is het niet de natuurlijke staat van de mens. Een koorddanser is niet in balans, die houdt zichzelf in balans door een inspanning te leveren. Juist die inspanning houdt ons creatief en maakt ons leven dynamisch. Het leven kenmerkt zich door beweeglijkheid, verandering’.

Toen ik vandaag deze rake woorden van Guus Kuijer las dacht ik terug aan mijn eerdere woorden dat spiritualiteit de wiet van het volk is. Omdat spiritualiteit gemakkelijk verzandt in mooie verheven woorden zonder daden. Je kunt innerlijk nog zo vredig zijn maar als er op straat iemand wordt geslagen en je kijkt ernaar zonder iets te doen, wat is die innerlijke vrede dan nog waard?

Een paar maanden geleden nog een pijnlijk voorbeeld meegemaakt. Op een spiritueel netwerk had zich een lid aangemeld dat het netwerk gebruikte om mensen uit te nodigen via de camera met haar te chatten. Haar link ging natuurlijk naar een sekssite. Deze mevrouw werd nogal verbaal agressief ‘ontvangen’ door een aantal spirituele netwerkers. Het opmerkelijke daarbij was dat een aantal van die verbaal agressieve uitingen precies het tegenovergestelde waren van de persoonlijke slogans van diezelfde spirituele netwerkers. Daar lagen (gemiste) kansen om de spirituele daad bij het woord te voegen.

Spiritualiteit heeft pas waarde als je het integreert in je doen en laten. Als je dat niet doet heeft spiritualiteit dezelfde uitwerking als wiet: je wordt er vreselijk sloom van.

Bewaard onder Mening, spiritualiteit

Tags: ,

Reacties

Een Reactie to “Spirituele vermoeidheid”

  1. Nino Michielse on september 16th, 2009 12:17

    Hoi Peter,

    Ik weet het nog van die mevrouw 🙂 We dachten toen allebei hetzelfde. Ik moet wel zeggen, de meeste spiritueel zoekenden komen echt wel in een fase terecht van “ik weet het even niet meer”, genoeg van alle verhalen en religieuze voorstellingen van de ontelbare stromingen die er zijn. Uiteindelijk moet je zelf ontdekken in vormloze toestand wat zelfbewustzijn en innerlijke balans betekent. Het denken raakt een keer uitgeput, en dat is nu precies de bedoeling.

    Ik resoneer niet zo met de tekst van Guus Kuijer, hoewel hij wel punten raakt die we allemaal kunnen zien gebeuren. Door te stoppen met zoeken vind je je pad weer terug, is mijn ervaring. Je komt de juiste dingen tegen en je maakt weer opnieuw (hernieuwd) contact met de stoffelijke wereld. Met al haar positieve en negatieve ladingen.

    Hartelijke groet,
    Nino.

Laat je reactie achter!